WK-Koortsquiz 2014: And we have a winner....

Na het beantwoorden van 46 uiteenlopende vragen bleef er één over die volgens de uitslagen van de WK-Koortsquiz de allerbeste was. Maurice Kok wist 10 vragen goed te beantwoorden, slechts ééntje meer dan Stefan Meijerink, die net als twee jaar geleden op een eervolle tweede plek eindigt. Het betekent dat Maurice de opvolger is van titelhouder Floris de Jonge (Winnaar EK-Koortsquiz 2012). Tevens zal hij binnenkort een prijs ontvangen (hang me niet op aan wanneer (-:) en zal tevens opgenomen in de Hall of Fame op dit blog!

Felicitaties voor de winnaar en op naar de Tourpoule!

WK-Koortsquiz: De finales

Nederland is de enige club ter wereld die drie keer acte de presence gaf op een WK-finale en drie keer zonder beker huiswaarts keerde.

7 juli 1974, Berlijn, Olympiastadion, 77.000 toeschouwers
West-Duitsland – Nederland 2-1
Scoreverloop: 2. Johan Neeskens (strafschop) 0-1, 25. Paul Breitner (strafschop) 1-1, 43. Gerd Müller 2-1
Gele kaarten: Willem van Hanegem, Johan Neeskens, Johan Cruijff (Nederland), Berti Vogts (West-Duitsland)
Opstelling Nederland: Jongbloed; Suurbier; Haan; Rijsbergen (68. T. de Jong); Krol; Jansen; Neeskens; Van Hanegem; Rep; Cruijff; Rensenbrink (46. R. van de Kerkhof). Bondscoach: Rinus Michels
Opstelling Duitsland: Maier; Vogts; Beckenbauer; Schwarzenbeck; Breitner; Hoeness; Bonhof; Overath; Grabowski; Müller; Hölzenbein. Bondscoach: Helmut Schön
Scheidsrechter: Jack Taylor

25 juni 1978, Buenos Aires, Estadio de River Plate, 77.000 toeschouwers
Argentinië – Nederland 3-1
Scoreverloop: 38. Mario Kempes 1-0, 82. Dick Nanninga 1-1; 105. Mario Kempes 2-1; 115. Daniel Bertoni 3-1
Gele kaarten: Ruud Krol, Johan Neeskens; Jan Poortvliet (Nederland) Osvaldo Ardiles, Omar Larrossa (Argentinië)
Opstelling Nederland: Jongbloed; Poortvliet; Krol; Brandts; Jansen (75. Suurbier); W. van de Kerkhof; Neeskens; Haan; R. van de Kerkhof; Rep (58. Nanninga); Rensenbrink Bondscoach: Ernst Happel
Opstelling Argentinië: Fillol; Olguín; Galván; Passarella; Tarantini; Ardiles (66. Larrossa); Gallego; Kempes; Bertoni; Luque; Ortiz (75. Houseman) Bondscoach: Cesar Luis Menotti
Scheidsrechter: Sergio Gonella

11 juli 2010, Johannesburg, First National Bank Stadium, 84.490 toeschouwers
Nederland – Spanje 0-1
Scoreverloop: 116. Andres Iniesta 0-1
Gele kaarten: Robin van Persie, Mark van Bommel, Nigel de Jong, Gio van Bronckhorst, Arjen Robben, Gregory van der Wiel, Joris Mathijsen (Nederland), Carles Puyol, Sergio Ramos, Joan Capdevila, Andres Iniesta, Xavi (Spanje)
Rode Kaart: John Heitinga (2x geel)
Opstelling Nederland: Stekelenburg; van der Wiel; Heitinga; Mathijsen; Van Bronckhorst (105. Braafheid); N. de Jong (99. Van der Vaart); van Bommel; Sneijder; Robben; van Persie; Kuijt (71. Elia) Bondscoach: Bert van Marwijk
Opstelling Spanje: Casillas; Ramos; Pique; Puyol; Capdevila; Busquets; Alonso (87. Fabregas); Xavi; Iniesta; Pedro (60. Jesus Navas) Villa (106. Torres) Bondscoach: Vicente del Bosque
Scheidsrechter: Howard Webb

Op de vraag: Wie ontbreekt er in deze opstelling: Stekelenburg; van der Wiel; Heitinga; Mathijsen; Van Bronckhorst (105. Braafheid); N. de Jong (99. Van der Vaart); van Bommel; Sneijder; Robben; van Persie; ……..(71. Elia)? was het goede antwoord: Dirk Kuijt

De vraag is goed beantwoord door: 

Antwoord Vraag 41: All Star Team World Cup 2010

We naderen nu wel heel rap het eerste fluitsignaal van de WK-editie 2014. Nog heel even kort, om het geheugen op te frissen de door de UEFA gekozen grootste sterren, ofwel het allstar-team van het WK in 2010. Wesley Sneijder was de enige die namens Oranje werd verkozen. Spanje was met zes spelers hofleverancier. Diego Forlan werd overigens verkozen tot speler van het toernooi.

Op de vraag: Wie ontbreekt er in deze opstelling op de stippellijn : Iker Casillas; Phillip Lahm; Carles Puyol; Sergio Ramos; ..... ; Andres Iniesta; Xavi; Bastian Schweinsteiger; Wesley Sneijder; David Villa; Diego Forlan was het goede antwoord: Maicon

De vraag is goed beantwoord door: Arjan Hoeksma

Antwoord Vraag 40: De Jarigen

Zelf ben ik razend benieuwd hoe het gevierd wordt tijdens een kampioenschap. Ik bedoel, zullen Robin van Persie en Arjen Robben de avond van te voren met een hijgende Louis van Gaal in de nek ballonnetjes baan opblazen voor de jarige Jordy Clasie? En hoe zal het Zuid-Koreaanse verjaardagslied klinken wat we vijf keer zullen horen? En hoe zullen de spelers van Ghana en Rusland omgaan met hun jarige bondscoach? Zullen ze een taart met kaarsjes neerzetten? De Grieken hebben, mits ze het hele toernooi meemaken, zelfs zes keer feest. En in Argentinië zal er zelfs een taart gebakken moeten worden voor een grote ster. Lionel Messi viert ook nog zijn verjaardag. Hoe het ook gevierd gaat worden, er zijn aardig wat verjaardagen tijdens het aanstaande WK. Hieronder een overzicht:

Brazilië: Geen
Kroatie: Dejan Lovren (5 juli)
Mexico: Guillermo Ochoa (13 juli), Miquel Layún (25 juni)
Kameroen: Aurelien Chedjoe (22 juni)

Spanje: Geen
Nederland: Jordy Clasie (27 juni)
Chili: Christopher Toselli (15 juni), Mauricio Isla (12 juni), Jose Rojas (23 juni)

Australië: Eugene Galekovic (12 juni), Jason Davidson (29 juni), Matthew Spiranovic (27 juni), James Troisi (3 juli), Ben Holloran (14 juni)

Colombia: Faryd Mondragon (21 juni), Fredy Guarin (30 juni), Alexander Mejia (11 juli)
Griekenland: Orestis Karnezis (11 juli), Jose Holebas (27 juni), Kostas Manolas (14 juni), Lazaros Christodoulopoulos (19 juni), Kostas Katsouranis (21 juni), Andreas Samaris (13 juni)
Ivoorkust: Sayouba Mandé (15 juni), Cheick Thioté (21 juni)
Japan: Shusaku Nishikawa (18 juni), Keisuke Honda (13 juni)

Uruguay: Fernando Muslera (16 juni)
Costa Rica: Joel Campbell (26 juni)
Engeland: Luke Shaw (12 juni), Jordan Henderson (17 juni), Frank Lampard (20 juni)
Italië: Alberto Aquilani (7 juli), Antonio Cassano (12 juli)

Zwitserland: Gökhan Inler (27 juni)
Ecuador: Juan Carlos Paredes (8 juli),. Joao Rojas (14 juni)
Frankrijk: Geen
Honduras: Geen

Argentinië: Agustin Orion (26 juni), Hugo Campagnaro (27 juni), Lionel Messi (24 juni)
Bosnie-Herzegovina: Asmir Begovic (20 juni), Sead Kolasinac (20 juni)
Iran: Ashkan Dejagah (12 juli)
Nigeria: Geen

Duitsland: Geen
Portugal: Geen
Ghana: Harrison Afful (24 juni), bondscoach Kwesi Appiah (30 juni)
VS: Nick Rimando (17 juni) Geoff Cameron (11 juli), DeAndre Yedlin (9 juli)

België: Geen
Algerije: Islam Slimani (18 juni)
Rusland: Vasili Beresutski (20 juni), Alan Dzagoev (17 juni), Bondscoach Fabio Capello (18 juni)
Zuid Korea: Seok-Ho Hwang (27 juni), Tae-Hee Kwak (8 juli), Chung Yong Lee (2 juli), Chu-Young Park (3 juli), Heung-Min Song (8 juli)

Op de vraag: Wat hebben Christopher Toselli  Mauricio Isla  Jose Rojas 
Eugene Galekovic, Jason Davidson , Matthew Spiranovic, James Troisi en Ben Holloran allemaal gemeen met Jordy Clasie, buiten het feit dat ze bij elkaar in Groep B zitten? was het goede antwoord: Ze zijn allemaal jarig tijdens het WK.

De vraag is goed beantwoord door: Floris de Jonge

Antwoord vraag 39: Ongeslagen Nieuw Zeeland

Een klein artikel voor een toch alleraardigste prestatie. Nieuw-Zeeland zal deze zomer niet deelnemen aan het WK, maar legde vier jaar geleden in Zuid-Afrika toch iets op de grasmat waar zelfs wereldkampioen Spanje niet aan kon tippen. In een poule met Slowakije, Paraguay en ook Italië bleef het ongeslagen. Het leidde helaas niet tot de volgende ronde, maar knap was het absoluut.

In de openingswedstrijd van Poule F scoorde tegenstander Slowakije in de eerste helft, maar in de 93e minuut redde Winston Reid de situatie door de 1-1 te maken. De wedstrijd daarna tegen Italië leek geschikt voor een grote nederlaag, maar Shane Smeltz schoot de Nieuw Zeelanders al snel naar een voorsprong. Vincenzo Iaquinta maakte nog in de eerste helft de gelijkmaker uit een strafschop. De 1-1 was de eindstand en gold uiteraard als een sensatie. Een grotere sensatie hing in de lucht als de volgende ronde gehaald zou worden. Tegen Paraguay werd het helaas 0-0. Een uitslag die Nieuw Zeeland als enige ploeg een ongeslagen status gaf op het WK. Wereldkampioen Spanje verloor namelijk al het eerste duel van Zwitserland. Nederland was lang in de running, verloor ook niet in de reguliere speeltijd, maar legde zoals bekend het loodje in de extra tijd van de finale.

De prestatie van Nieuw Zeeland stond in zeer groot contrast met de prestaties in het andere WK wat ze speelden in 1982 verloor het elftal drie keer in een poule met Brazilië, Sovjet-Unie en Schotland. De doelcijfers waren destijds 2 voor en 12 tegen.

Op de vraag: Welk land bleef tijdens het WK 2010 als enige land ongeslagen (nederlagen in de verlenging meegerekend)? was het goede antwoord: Nieuw Zeeland

De vraag is goed beantwoord door: Patrick van Riel

Antwoord Vraag 38: De WK-Gangers uit de Eredivisie

Nu alle WK-selecties, onder voorbehoud van mogelijke blessures, bekend zijn kunnen we constateren dat er 21 spelers die afgelopen seizoen in de Eredivisie actief waren door hun coaches goed genoeg geacht worden om te schitteren op het allerhoogste niveau. Over de WK-gangers van het Nederlands elftal is inmiddels genoeg geschreven, maar wie zijn de buitenlandse deelnemers uit de Eredivisie?

Aron Johansson (AZ) voor de VS
Afgelopen seizoen goed voor zeventien treffers voor AZ. De in de Verenigde Staten geboren IJslander speelde in de jeugdteams voor IJsland, maar koos in 2013 voor de VS met oog op het WK. Met succes, want hij is erbij in Brazilië. Johansson concurreert of vormt een koppel met Jozy Altidore. Ook een AZ-spits.

Tommy Oar (FC Utrecht) en Jason Davidson (Heracles) voor Australië
Nederland zal deze zomer met de sterkhouder van FC Utrecht en de linksback van Heracles Almelo te maken krijgen in de tweede wedstrijd.

Felipe Guttierez (FC Twente) komt uit voor Chili
Nog zo'n man die een goed seizoen draaide in de Eredivisie en het mag opnemen tegen Nederland. Als Nederland zich in de eerste twee duels nog niet geplaatst heeft mogen we het onder andere gaan doen tegen de controlerende middenvelder van de Tukkers.

Santiago Arias (PSV) vertegenwoordigt Colombia
Arias had aanvankelijk helemaal geen best seizoen, maar was gaandeweg niet meer weg te denken uit de basis van PSV. Zal vermoedelijk ook in de basis staan bij Colombia als rechtsback.

Bryan Ruiz (PSV) wil schitteren met Costa Rica
Ging van Fulham op huurbasis naar PSV om in de kijker te blijven voor het nationale elftal. Met succes bleek, want ook hij mag mee.

Renato Ibarra (Vitesse) wil ook de smaakmaker zijn van Ecuador
Ibarra is eigenlijk al drie seizoenen een smaakmaker bij Vitesse. Na de 32 wedstrijden in de Eredivisie dit seizoen wacht zijn eerste WK.

Christian Atsu (Vitesse) Ghana Brazilië met Ghana
De huurling van Chelsea scoorde vijf keer in 26 duels met Vitesse. Voldoende reden voor de bondscoach om hem mee te nemen naar het WK.

Alireza Jahanbakhsh (NEC) reist af met Iran
Hij bezorgde NEC uitstel van executie door twee keer te scoren in de Amsterdam Arena, maar kon ook niet voorkomen dat de Nijmegenaren alsnog roemloos degradeerden naar de Jupiler League. Zal zich op het WK in de kijker willen spelen om de tweede divisie te ontlopen.

Uche Nwofor (SC Heerenveen) gaat met Nigeria
Marco van Basten had vooral plek voor hem op de bank, maar de bondscoach van Nigeria denkt hem daadwerkelijk te gebruiken in Brazilië.

Op de vraag: Welke bondscoach selecteerde precies twee Eredivisiegangers in zijn WK-selectie voor aankomend WK? is het goede antwoord: Ange Postecoglou

De vraag is goed beantwoord door: Maurice Kok

Antwoord Vraag 37: Kampioenen in Nederland

Helaas heeft Nederland zelf nog geen wereldkampioenen mogen voortbrengen. Mannen als Johan Cruijff en Johan Neeskens kwamen in de buurt. Robbie Rensenbrink had vier jaar later een held kunnen worden en nog geen vier jaar geleden waren Arjen Robben en Wesley Sneijder dit ver verwijderd van wat men noemt eeuwige roem. Maar het is verhaal is helaas bekend: Na drie verloren finales hebben 'we' nog altijd geen gouden medailles mogen ontvangen op een WK.

Zelf dacht ik dat er al wel menig wereldkampioen opgeleid zou moeten zijn in de Eredivisie. Misschien dan niet Nederlands, maar de vaderlandse topclubs hebben toch aardig wat grote namen aan Europa afgeleverd. Niks blijkt echter minder waar, want een zeer kort onderzoekje later weet ik dat we überhaupt maar drie wereldkampioenen in de Eredivisie hebben gehad.

PSV had bij Romario en Ronaldo nog enigszins invloed op het opleidingsproces die ze gemaakt heeft tot de uitzonderlijke voetballers die uitzonderlijke prestaties hebben behaald. Ajax kocht Marcio Santos echter pas na zijn kampioenschap van Fiorentina en kan hooguit pochen met het gegeven dat een kersverse wereldkampioen naar De Meer wilde komen. 

Een enkeling, waaronder bijvoorbeeld de Braziliaan genaamd Vampeta, zat wel in de selectie die kampioen werd (in 2002) maar speelde de finale niet. 

Op de vraag: Romario en Ronaldo zijn spelers die in de Eredivisie speelden en wereldkampioen werden met hun land. Naast deze twee grootheden is er nog een speler die wereldkampioen werd en tevens in de finale meespeelde die tot dit kampioenschap leidde. Wie was dit?  was het goede antwoord: Marcio Santos

De vraag is goed beantwoord door: Maurice Kok

Antwoord vraag 36: Als speler en trainer de beste

We hebben al gezien welke twee bondscoaches de meeste landenteams coachten op de verschillende eindrondes, maar er zijn nog meer unieke prestaties. Zo stuitte ik op mijn tocht naar unieke vragen weer op een interessant weetje. Opnieuw trokken twee grootheden de aandacht, want in dit weetje staat de Duitser Franz Beckenbauer en Braziliaan Mario Zagallo centraal.

'Der Kaiser' Franz Beckenbauer maakte als voetballer naam en faam bij Bayern München. Op zijn erelijst staan onder andere talrijke landskampioenschappen, landelijke bekers, één Europa Cup II, drie Europa Cup 1's en een prachtige Wereldbeker voor Clubteams. Vier uitverkiezingen als Duits voetballer van het Jaar verraden de belangrijke inbreng die Beckenbauer op het succes gehad moet hebben. Zeker als je weet dat hij in die periode ook nog twee keer tot Europa's beste wordt gekozen. Het grootste succes komt echter in 1974. Met het Duitse elftal verslaat hij Nederland in de finale van het WK en kroont hij zich met zijn teamgenoten tot de beste van de wereld. Beckenbauer blijft zijn hele carrière prijzen winnen (later ook bij New York Cosmos en HSV) en beëindigd in 1983 zijn profcarrière. In 1986 is hij bondscoach van het Duitse elftal als hij Argentinië het WK ziet winnen. In 1990 wint Beckenbauer als bondscoach van 'Der Mannschaft' alsnog de wereldbeker. In de prijzenkast van Beckenbauer hangt dus een medaille van een WK-winst als speler én een medaille van eenzelfde winst als bondscoach. Een unieke prestatie?
 

Nee, een knappe prestatie absoluut, maar niet uniek. In Brazilië liep op dat moment al een legende rond die dit kunstje al in een verbeterde versie heeft gepresteerd. Mario Zagallo speelde zijn hele carrière in Brazilië, het land waarmee hij in 1958 én 1962 de wereldbeker won. In 1970 presteerde hij al wat Beckenbauer in 1990 presteerde: Als bondscoach de wereldbeker winnen, terwijl hij deze ook al wist te winnen als speler. In 1994 doet Zagallo er zelfs nog een schepje bovenop. Als assistent van bondscoach Carlos Alberto Parreira wint hij voor de vierde keer de wereldbeker. 

Op de vraag: Wie won tweemaal als speler, eenmaal als assistent en een keer als bondscoach de Wereldbeker? was het goede antwoord: Mario Zagallo. 

 

De vraag is goed beantwoord door: Stefan Meijerink

Antwoord vraag 36: Zelfde affiches

Het is er eentje uit de categorie 'nutteloze weetjes', maar voor een quiz desondanks bijzonder geschikt. We zullen namelijk dit WK drie groepswedstrijden zien met twee landen die ook al op het WK van 2010 op hetzelfde affiche stonden. Hieronder een kort overzicht.

Spanje - Chili (18 juni 21:00 uur; Rio de Janeiro - Groep B)
Spanje kruist de degens met de Chilenen in de tweede groepswedstrijd. Chili heeft dan al haar krachten gemeten met Australië, terwijl Spanje het spits dan afgebeten heeft tegen ons eigen koude kikkerlandje. Vier jaar geleden speelden beide landen tegen elkaar in de laatste groepswedstrijd. Chili had zes punten, terwijl Spanje vol aan de bak moest met nog maar drie punten uit twee wedstrijden. In Pretoria scoorden David Villa en Andrés Iniesta ieders een doelpunt voor rust. De Chilenen deden direct na rust iets terug via Rodrigo Villar, maar Spanje trok de overwinning over de streep en kwalificeerde zich alsnog als nummer één. Chili kwalificeerde zich ook op de tweede plaats boven respectievelijk Zwitserland (die de eerste wedstrijd nog van Spanje wist te winnen) en Honduras.

Duitsland - Ghana (21 juni 21:00 uur; Fortaleza - Groep G)
Toen tijdens de loting voor de poulefase van het aanstaande WK Duitsland en Ghana samen uit de koker rolden viel er gelijk iets te schrijven voor de aanwezige pers. Dat de Groep G een erg interessante poule is met voornoemde twee teams aangevuld met Portugal en de VS is mooi meegenomen, maar het echte schrijfwerk is er omdat de kans aanwezig was dat twee broers, Jerome Boateng (uitkomend voor Duitsland) en Kevin-Prince Boateng (uitkomend voor Ghana) opnieuw tegen elkaar uit konden komen. Net als in 2010. Toen won Jerome het pikante duel met 1-0 in Johannesburg. Het was de laatste wedstrijd in de groep en voor beide ploegen waren de belangen nog groot. Özil scoorde echter in de 60e minuut de winnende treffer. Doordat de andere wedstrijd in de poule tussen Servië en Australië gunstig eindigde plaatsten ook de Ghanezen zich ook voor de volgende ronde. Beide broers zijn wederom in de definitieve WK-selecties opgenomen en opnieuw is er een grote kans dat er een broedertwist zal volgen.

Argentinië - Nigeria (25 juni 18:00 uur; Porto Alegre - Groep F)
Als (één van) deze twee ploegen zich in een poule die verder bestaat uit Iran en debutant Bosnië-Herzegovina nog niet hebben weten te plaatsen zullen ze in de laatste wedstrijd de op papier sterkste tegenstander tegenkomen. Ook vier jaar geleden troffen de Argentijnen en Nigerianen elkaar, al betrof het toen de eerste wedstrijd in de groepsfase. Zeker de Argentijnen hoopten direct een stempel te kunnen drukken met de grote groep sterren die het in de ploeg heeft onder aanvoering van niemand minder dan Lionel Messi. Argentinië won wel, maar het was niet sprankelend. Al in de zesde minuut viel de enige treffer. Gabriel Heinze was de doelpuntenmaker in Johannesburg.

Op de vraag: Op het aanstaande WK worden er drie groepsduels gespeeld die ook op het WK van 2010 als groepsduel op een affiche stonden. Welke twee landen die we in 2010 ook een groepsduel tegen elkaar zagen spelen zien we dit WK als eerste tegen elkaar in actie? was het goede antwoord: Spanje en Chili.

De vraag is goed beantwoord door: Stefan Meijerink

Antwoord Vraag 35: Uitzwaaiwedstrijden

Het is stilaan een traditie geworden waar we niet meer omheen kunnen. Het Nederlands elftal heeft een geweldig legioen en dit hele legioen kan nu eenmaal niet mee naar bijvoorbeeld komende zomer Brazilië. Om onze mannen toch een hart onder de riem te steken is de uitzwaaiwedstrijd verzonnen. Hoewel voor de eerste WK’s het begrip ‘uitzwaaiwedstrijd’ nog niet echt bestond ziet u hieronder een overzicht van de laatste vriendschappelijke thuisduels alvorens het Nederlands Elftal afreisde naar een WK.

De aanloop naar de eindtoernooien in 1934 en 1938 zullen niet echt een uitzwaaiduel gekend hebben, maar wel werd er in beide gevallen thuis geoefend in de meimaand. In de aanlopen van 1978 en 1990 bereidde Oranje zich voor in het buitenland. Vanaf 1994 werd de uitzwaaiwedstrijd een traditie. Doorgaans met uitzonderlijk succes. Alleen toenmalig bondscoach Marco van Basten slaagde er niet in er in 2006 een voetbalfeest van te maken. Australië hield stand en het duel eindigde in 1-1. Hongarije lijkt een gewillige tegenstander voor een uitzwaaiwedstrijd. Twee maal kregen de Hongaren het vol om de oren als Nederland de laatste stand van zaken wil showen aan haar publiek.

Op 4 juni zwaait het legioen Nederland uit in een duel tegen Wales. Hopelijk lukt het Louis van Gaal de zwaaiende handen opnieuw een voetbalfeest voor te leggen.

 Op de vraag: Maak het rijtje compleet: Hongarije – Nigeria – Australië - … - Wales? Was het goede antwoord: Hongarije

De vraag is goed beantwoord door: Bennie Kiers & Stefan Meijerink

Antwoord Vraag 33: Hongerig of niet

In een oude column voorafgaand aan het EK van 2000 zegt Johan Cruijff dat het gunstig is als de spelers niet al te veel gewonnen hebben in een seizoen voorafgaand aan en groot toernooi. Volgens het Nederlandse orakel zijn de spelers dan extra gemotiveerd en hongerig naar succes. Een theorie die in elk geval een logische onderbouwing kent, maar in 2010 kunnen we nauwelijks hiervan spreken. 

Hoewel geen enkele speler door de ondergrens zakt in 2010 zijn de grote uitblinkers toch wel de prijzenpakkers van het seizoen ervoor. Maarten Stekelenburg ontvangt net als zijn ploeggenoot bij Ajax Gregory van der Wiel veel lof tijdens hun optreden in Zuid-Afrika. Een maand eerder wonnen zij de Nederlandse beker. Betere voorbeelden zijn misschien nog wel de prestaties van Arjen Robben (de teen van Casillas is een betere verklaring voor de net-niet goal in de finale als een gebrek aan honger door de gewonnen dubbel met Bayern) en nog veel meer Wesley Sneijder. De aanvallende middenvelder won zowel de landelijke dubbel als de Champions League met Inter Milaan. Vervolgens werd hij de spil van het Nederlands elftal en zelfs gedeeld topscorer van het toernooi.

Rene van der Gijp, nog zo’n orakel, zei het enkele weken geleden anders. Hij zei dat spelers toch echt lekkerder aan een groot toernooi beginnen als ze de Champions League gewonnen hebben als dat ze de gehele tweede seizoenshelft op de tribune hebben gezeten. Een theorie die wat mij betreft ook staat als een huis, maar laten we er niet op hopen dat hij klopt. De vermoedelijke basis die op 13 juni tegen Spanje gaat starten herbergt geen enkele CL-winnaar, slechts drie winnaars van de landstitel en 2 bekerwinnaars. Cruijff zal er zelf vermoedelijk niet aan twijfelen, maar laten we hopen dat zijn theorie uit het jaar 2000 klopt.

Op de vraag : Wat hadden Sander Boschker, Mark van Bommel, Arjen Robben en Wesley Sneijder met elkaar gemeen als selectielid van het WK 2010? Was het goede antwoord: Ze waren de enige vier spelers die het voorafgaande seizoen de landstitel wonnen.

De vraag is goed beantwoord door: Floris de Jonge

Antwoord Vraag 33: Interlanddebuut op WK

Versnelde ademhaling, klokkende oksels en een zwaar versnelde hartslag. Dat zullen symptomen zijn die voetballers die vlak voor hun interlanddebuut staan niet geheel vreemd zijn. Of het nu gaat om Johan Cruijff, Marco van Basten of Dennis Bergkamp. Ze zullen allemaal het spannende moment nog herinneren dat ze voor het eerst het Wilhelmus meezongen of langs de zijlijn stonden voor hun eerste invalbeurt in Oranje.

Over het algemeen krijgen debutanten toch vaak de kans om te rijpen in een vriendschappelijk duel of een weinig om het lijf hebbend kwalificatiepotje. Maar zelden maakt een speler zijn debuut op het scherpst van de snede.

Slechts één speler in de vaderlandse voetbalhistorie maakte zijn interlanddebuut op het allerhoogste podium. Op 14 juni in 1978 mag Dick Schoenaker warm lopen in het Chateau Carreras. Nederland heeft de eerste poulefase van het WK in Argentinië overleeft, zij het toch wel enigszins met de hakken over de sloot. De tweede groepsfase wordt flitsend gestart. Nederland staat met 4-0 voor tegen Oostenrijk. In de 60^e minuut roept bondscoach Ernst Happel Schoenaker bij zich en laat hem invallen voor Rene van de Kerkhof. Nederland zal de wedstrijd uiteindelijk met 5-1 winnen.

Op de vraag: Welke speler van het Nederlands elftal maakte zijn interlanddebuut op een WK? Was het goede antwoord: Dick Schoenaker

De vraag is goed beantwoord door: Maurice Kok

Antwoord vraag 32: Recordcoaches

De Braziliaan Carlos Alberto Parreira en zijn Servische collega Bora Milutinovic dragen beiden een aardige staat van dienst met zich mee. Als clubtrainers zijn ze misschien nauwelijks een autoriteit te noemen. Zo trainde Milutinovic door de jaren heen namen als UNAM, San Lorenzo en All Sad zonder hier al te aansprekende resultaten mee te boeken. Parreira mag zich op dit niveau één treetje hoger zetten wellicht. Met Fenerbahce won hij de Turkse Superlig. Met Corinthians zelfs de Braziliaanse dubbel. Toch zijn deze mannen niet te vergelijken met de Jose Mourinho’s of Josep Guardiola’s van deze wereld.

Op het niveau van bondscoach zijn ze echter wel autoriteiten. Samen dragen ze een aardig record met zich mee. Beide coaches hebben het voorrecht om te kunnen zeggen dat ze met vijf verschillende teams aanwezig zijn geweest op een WK. Milutinovic begon zijn WK- carriére in 1986 als bondscoach van het gastland Mexico. Een verdienstelijk debuut, waarbij hij in de kwartfinale waardig werd uitgeschakeld door Duitsland na strafschoppen. In 1990 loodst hij Costa Rica in Italië na de achtste finale (4-1 verlies tegen Tsjechoslowakije). In 1994 weer een knappe prestatie als gastland VS ook de achtste finale bereikt. Hier is, ironisch genoeg, het Brazilië van Parreira te sterk. In San Francisco verliest hij op Indenpendence Day met 0-1 door een doelpunt van Bebeto.  In 1998 stuit hij als bondscoach van Nigeria op Denemarken in de achtste finale (1-4 verlies). Het laatste kunstje moet in 2002 met China geflikt worden. Maar het wonder blijft deze keer uit. De man die vier relatief kleine voetballanden door de poulefase heen wist te coachen verliest drie maal met China, scoort geen enkel doelpunt en krijgt er maar liefst negen tegen. De Miracle Worker, zoals zijn bijnaam luidt, houdt het daarna voor gezien.

Carlos Alberto Parreira debuteerde vier jaar eerder als Milutinovic op een WK. Met Koeweit wordt één punt behaald in een poule met Tsjechoslowakije, Frankrijk en Engeland. Het grootste succes boekt Parreira acht jaar later in de Verenigde Staten. Met sterren als Romario, Bebeto, Claudio Taffarel, Branco en Dunga wordt de oefenmeester wereldkampioen. Toch staat hij vier jaar later weer voor een grote klus met een beduidend minder voetballand. Saoedi-Arabië strikt hem voor het WK in Frankrijk, waar opnieuw maar één punt veilig gesteld wordt. Net als met Koeweit wordt Parreira laatste in de poule en een roemloze aftocht volgt. In 2002 laat hij weer verstek gaan om in 2006 oude tijden te moeten laten herleven met zijn vaderland. De poule wordt eenvoudig overleefd met drie overwinningen. Ook de achtste finale is een prooi als Ghana met 3-0 verslagen wordt. Wel gaat het bij de eerste serieuze tegenstand mis. Frankrijk is in de kwartfinale met 1-0 te sterk. In 2010 begint Parreira aan zijn laatste klus. Zuid-Afrika moet in eigen land floreren en de Zuid-Afrikaanse voetbalbond kiest voor Parreira als ideale bondscoach. Als Zuid-Afrika het eerste gastland ooit wordt dat niet de eerste ronde overleeft zet Parreira een streep onder zijn carrière, waarin hij dus zes keer op het WK actief is (ook een record)  met vijf verschillende landen.

Op de vraag: Slechts twee bondscoaches waren met vijf verschillende landen op een WK actief. Deze twee bondscoaches kwamen elkaar slechts één keer tegen op een WK. In welke stad werd dit duel gespeeld? Was het goede antwoord: San Fransisco

Het goede antwoord werd gegeven door: 

Antwoord Vraag 31: Hollands Geluk in Ierland

Op 11 april 1974 wordt er een zekere Matt geboren in Bury. De jongen blijkt getalenteerd te zijn voor voetbal en maakt zelfs in 1992 zijn debuut voor een profclub in Engeland, West Ham United. Later speelt hij ook nog voor Bournemouth en Ipswich Town. Bij die laatste club speelt Matt als hij namens Ierland mee mag doen aan het Wereldkampioenschap  in 2002…

Met de vrijwel ongeschonden resultaten in de afgelopen kwalificatiereeksen voor zowel EK als WK kunnen we het ons haast niet voorstellen, maar slechts twaalf jaar geleden keken mannen als Jaap Stam, Frank de Boer en Patrick Kluivert vanaf de bank naar het WK. In de aanloop na dit Wereldkampioenschap dat in Zuid-Korea en Japan werd gehouden verslikte Nederland zich net iets te vaak.

Louis van Gaal begon zijn eerste periode als bondscoach als opvolger van Frank Rijkaard. Rijkaard had met een selectie van wereldniveau de halve finale van Euro 2000 behaald. Dit was weliswaar geen slechte prestatie, maar de algehele opinie was dat dit beter moest kunnen.  Een taak voor Van Gaal dus. Ik ga in dit stukje niet alle pijnlijke wonden openrijten, maar we kunnen rustig stellen dat men er aan voorbij ging dat Oranje zich ook nog moest plaatsen voor dit WK. In de eerste wedstrijd van deze kwalificatiereeks gaat dit al mis. Ierland komt in de Amsterdam Arena op een 0-2 voorsprong. Jeffrey Talan en Giovanni van Bronckhorst (een ware wereldgoal) repareren de schade nog enigszins, maar de valse start is een feit. Een maand later kent Nederland uit bij Cyprus geen problemen, maar is de volgende tegenstander Portugal. Nu is De Kuip het decor. Nederland komt opnieuw met 0-2 achter, maar weet deze schade nu niet te repareren.

In 2001 moet Nederland de draad weer op proberen te pakken. Op 24 maart is Andorra de eerste tegenstander van de jaargang. De mannen van Van Gaal spelen de eerder opgedane frustraties even van zich af. Het wordt 0-5 in het Mini-Estadi (Andorra speelt haar thuiswedstrijden doorgaans in Barcelona). Na de overwinning op deze voetbaldwerg wacht een duel waar veel van afhangt. Een overwinning in en tegen Portugal (met onder meer Luis Figo en Rui Costa) zou Nederland weer volledig terug in de race brengen. Een nederlaag zou Nederland zo goed als kansloos maken. Nederland leek het begrepen te hebben en komt via Jerrel Hasselbaink en Patrick Kluivert op een comfortabele 0-2 voorsprong. Pas in de laatste tien minuten gaat het mis. Pauleta scoort de 1-2 (na een zeldzaam slippertje van Edwin van der Sar) en in de blessuretijd wijst scheidsrechter Urs Meier de Portugezen nog een strafschop toe. Luis Figo benut deze feilloos. Een gelijkspel die Nederland nog niet kansloos maakt, maar de situatie wordt absoluut nijpend. Meer als een playoffduel lijkt er op dat moment zeker niet in te zitten.

Bijna lijkt het zelfs al afgelopen in Estland. Nederland komt op 1-0 achterstand. Na de 1-1 van Frank de Boer in de 68^e minuut denkt iedereen dat het goed komt, maar het wordt vervolgens ook nog 2-1. Ruud van Nistelrooij (net terug van een zware blessure) en Patrick Kluivert zorgen voor de ommekeer. Uiteindelijk wordt het 2-4.

1 september 2001. Landsdowne Road. Het staat bij vele liefhebbers van het Nederlands elftal in de zwartste bladzijde van het geheugen gegrift. Nederland zou hier dan toch in elk geval de playoffs veiligstellen. Het liep anders. Al vanaf het moment vroeg in de wedstrijd dat Roy Keane, captain van de Ieren, een aanslag pleegt op Marc Overmars. Nederland kwam maar niet in goeden doen. De Ieren ook niet, maar scoren wel. Jason McAteer scoort. De einduitslag is 1-0. Nederland, topfavoriet in de kwalificatiepoule, is uitgeschakeld. Dat Estland en Andorra na dit duel nog makkelijke prooien zijn mag niet meer baten. Portugal gaat als nummer 1 naar het toernooi. Ierland dwingt het af via een playoff tegen Iran.

….Matt mag zelfs in de basis starten als Ierland het eerste duel tegen Kameroen speelt. In het met 1-1 gelijk gespeelde duel is hij zelfs de doelpuntenmaker. Dat zou voor ons Nederlanders niet bijzonder zijn als Matt zijn volledige naam geen Matthew Rhys Holland zou zijn geweest. Inderdaad, Matt Holland maakte namens de Ieren de eerste treffer van het WK. Gevoel voor ironie of humor kan men de Ieren dus niet ontzeggen.

Op de vraag: Over wat iemand wel of niet ironisch vindt valt eigenlijk niet te twisten, maar om sommige dingen kunnen we niet heen: Wat was voor ons Nederlanders het ironische aan de eerste WK-treffer dat Ierland maakte tijdens het WK 2002? Was het goede antwoord: Het was Matthew Holland die de eerste WK treffer voor Ierland scoorde. Ironie ten top, want het was inderdaad Ierland dat 'Holland' uitschakelde in de kwalificatie voor het WK... 'Hollands geluk in Ierland...'

De vraag is goed beantwoord door: Floris de Jonge

Antwoord vraag 30: Grote spelers, geen WK

Vannacht droomde ik dat ik Gareth Bale was. Natuurlijk zijn er ergere persoonlijkheden in wiens huid je zou kunnen kruipen in je dromen. Bale is natuurlijk niet bepaald een oorlogsmisdadiger, zedendelinquent of belastingfraudeur. Bale is gezegend met een allesverwoestende snelheid, verfijnd linkerbeen en sinds afgelopen weten we dat hij ook nog kan koppen. Bale is een man voor wie men in de zomer van 2013 liefst honderd miljoen euro over had. Toch was ik vannacht niet blij dat ik droomde dat ik Gareth Bale was.

Ik had namelijk ook kunnen dromen dat ik Ryan Giggs was. Tevens gezegend met snelheid en niet veel minder linkerbeen, maar ook de pechvogel dat hij in Wales geboren is. Meer als zeshonderd wedstrijden voor Manchester United, twee keer de Champions League ten hemel getild, maar nog nooit mogen ruiken aan dat andere hoge podium. Het Wereldkampioenschap voor landenteams. George Best zou in de jaren zestig bij geen enkel landenteam misstaan hebben, maar was verbonden aan Noord Ierland. Menig Nederlander, met name uit Amsterdam, heeft warme herinneringen aan Jari Litmanen. De Fin won met Ajax de Champions League, speelde later bij Barcelona en Liverpool, maar een WK is altijd ver weg geweest voor de aanvallende middenvelder. Bum-Kun-Cha, Zuid-Koreaan en Aziatisch voetballer van de twinitgste eeuw, heeft nooit een WK mogen spelen. Alfredo di Stefano is een held in Madrid, speelde voor drie nationale teams (Argentinië, Colombia en Spanje) maar mocht niet op het WK uitkomen. Al was dit ook te danken aan een blessure in 1962, toen Spanje zich wel geplaatst had voor het eindtoernooi. Eric Cantona valt in eenzelfde categorie. Frankrijk is sterk genoeg om WK’s te spelen, maar door wanprestaties tegen Israël en Bulgarije mist Frankrijk het WK van 1994. De reden dat Cantona nooit een gooi mag doen naar wereldgoud. Ook George Weah heeft zijn eigen verhaal. Wereldspeler van het jaar in 1995, maar zijn geboorteland Liberia plaatst zich nooit voor een WK. Zij hadden allemaal mijn alter ego kunnen zijn in mijn droom vannacht.

En ik kan nog wel even doorgaan, want ook mindere goden als Gary Speed, Ian Rush (beide Wales), Ronny Rosenthal (Israel), Jeff Strasser (Luxemburg), Alexander Hleb (Wit-Rusland) of Shota Arveladze (Georgië) wisten nooit een WK te spelen. Of wat te denken van Massimo Bonini? Drie scudetto’s met Juventus, maar een San-Marinees paspoort….

Zwetend werd ik wakker uit de nachtmerrie dat ik Gareth Bale was. Toen ik ontwaakte en weer terug op aarde kwam voelde ik weer dat ik in niks het talent van Bale had. Gelukkig maar. Want zelfs Bale zal deze zomer met afgrijzen na de vertoonde kunsten van zijn collega’s kijken en beseffen dat hij dit jaar, over vier jaar en over acht jaar niet op hetzelfde podium aanwezig zal zijn. Je zal Gareth Bale maar zijn…

Op de vraag: Welke speler werd ooit Wereldvoetballer van het Jaar, maar speelde nooit een WK? is het goede antwoord: George Weah.

De vraag is goed beantwoord door: Bart van Asperen

Antwoord Vraag 29: WK-Ballen

Sinds 1970 krijgt de voetbal die tijdens het WK gebruikt wordt een officiële naam. De eerste bal was de Telstar, vernoemd naar een satelliet die de wedstrijden mocht uitzenden. Dit jaar is de Brazuca de bal waarmee de grote sterren hun kunsten mogen vertonen. Hieronder alle WK-ballen in beeld. Met de kanttekening dat er in 1970 en 1974 vrijwel met dezelfde bal werd gespeeld.

Op de vraag: De grote sterren van dit WK mogen hun kunsten gaan vertonen met de Brazuca. Het is de twaalfde WK-Bal uit de historie. Op welke WK-bal stonden er op de meeste vlakken drie leeuwenkoppen getekend? Omdat er maar weinig keuzes zijn mag iedereen maar één antwoord geven om overmatig gokken te voorkomen. was het goede antwoord: De Etrusco Unico

De vraag werd goed beantwoord door: Maurice Kok

Antwoord Vraag 28: Andres Escobar

Een Wereldkampioenschap telt doorgaans talloze hoogtepunten. Een WK biedt plezier en entertainment. Een waar feest, zeker voor de voetballiefhebbers. En als er dan dieptepunten genoemd worden, dan gaat dit doorgaans over een te vroege uitschakeling of een gemiste strafschop. Er zijn helaas ook een aantal voorbeelden van dieptepunten die ver aan alle grenzen voorbijgaan. Het bizarre verhaal van Andrès Escobar is hier zeker weten een van.

 

Zijn eerste wedstrijd voor het Colombiaanse elftal speelt Escobar in 1988 al in een met 3-0 gewonnen duel tegen Canada. Met zijn land speelt hij de Copa America in 1989 en 1991 en de Wereldkampioenschap in 1990. Escobar groeit uit tot een betrouwbare verdediger van het nationale elftal en van zijn clubs Atletico Nacional uit zijn moederland en het Zwitserse Young Boys. Hoewel de Colombianen op dit moment ook een zeer sterke selectie hebben maakt Escobar deel uit van een generatie die door veel Colombianen als de sterkste ooit wordt gezien. Dit bevestigen de namen die op het selectieformulier staan aan de vooravond van het Wereldkampioenschap 1994 in de Verenigde Staten. Bondscoach Fransisco Maturana selecteert onder meer middenvelder Carlos Valderrama (De blonde Gullit), doelman Rene Higuita en erkende topspits Faustino Asprilla. Ook Escobar leest zijn naam terug bij de selectie voor een WK wat hem fataal zal worden.

De eerste wedstrijd geeft gelijk al weinig hoop voor de Colombianen. Roemenië is de eerste tegenstander in een poule met verder gastland Verenigde Staten en Zwitserland. Colombia creëert vele kansen, maar steeds blijkt de Roemeense doelman Stelea een te groot obstakel. Colombia scoort slechts een keer via Jose Adolfo Valencia. Roemenie scoort drie keer (onder meer de legendarische treffer van George Hagi, waarvan men nog steeds niet weet of de treffer bedoeld was als voorzet of schot) en Colombia weet derhalve dat het een zware exercitie tegemoet gaat.

Want de volgende wedstrijd is de wedstrijd tegen de gastheer. Ook de VS hebben veel belang bij een overwinning na een gelijkspel tegen Zwitserland. De Colombianen zijn echter weer op dreef als het gaat om kansen, maar ook dit duel weet men het net niet makkelijk te vinden. Dan breekt bij een 0-0 stand het moment aan dat de Verenigde Staten aanvallen over de linkerflank via John Harken die een redelijk kansloze voorzet geeft richting het doel van de Colombianen. Een verdediger probeert de Amerikaanse aanval af te slaan en zet een sliding in om de bal te onderscheppen. De verdediger raakt de bal inderdaad, maar verandert hem zo van richting dat deze richting het Colombiaanse doel rolt. De doelman staat nog net op het verkeerde been en ziet de bal achter hem in het net rollen. De verdediger annex pechvogel die de bal verwerkte en daarmee de eigen goal dus op zijn naam krijgt luistert inderdaad naar de volgende naam: Andrès Escobar. 

Het is een keerpunt in de wedstrijd en de VS lopen uit naar 2-0 (doelpunt Earnest Stewart). De 2-1 die nog gemaakt wordt komt te laat. Een wedstrijd later tegen Zwitserland zijn de kansen voor Colombia zo goed als verkeken, maar volgt er wel eerherstel. De Zwitsers worden met 2-0 verslagen, zodat Colombia nog een beetje met een opgeheven hoofd naar huis kan gaan. Althans, dat denkt men. Maar bondscoach Maturana gaf op dat moment al aan dat het thuisfront morde en dat hij en enkele spelers met de dood bedreigd waren. Tevens dient hij zijn ontslag in.

In het recent uitgekomen boek ‘Eigen Doelpunt’ van VI valt te lezen hoe Andres Escobar na een ruzie in een bar in Colombia uitgedaagd wordt door een groep Colombianen. Enkele woordenwisselingen later loopt de situatie dermate uit de hand dat Escobar om het leven wordt gebracht door enkele kogels. Nooit is bewezen dat het eigen doelpunt van Escobar de reden was van de moord, maar wel staat vast dat om die reden Escobar doelwit was van de treiterijen die avond die niet veel later uit de hand liepen.  

Andrès Escobar wordt nog steeds elk jaar herdacht op 2 juli.

Op de vraag: Op 2 juli 1994 schrikt de voetbalwereld op als Andrès Escobar wordt doodgeschoten buiten een bar in Colombia. Een link met een eigen doelpunt tijdens het Wereldkampioenschap van dat jaar is snel gelegd. Wie gaf de pass die door Escobar onderschept werd en vervolgens ongelukkig tot het eigen doelpunt leidde? was het juiste antwoord: John Harkes

De vraag is goed beantwoord door: Andre Korporaal

Antwoord Vraag 27: WK en CL winnaars in 1 jaar

De Europa Cup 1, wat later transformeerde in de Champions League, bestaat sinds 1955. Sinds 1958 bestaat er dus een kans dat een speler in een seizoen én de meest prestigieuze Europese clubprijs wint én zich met zijn land tot beste van de wereld kan kronen. Voor het WK in 1974 stond deze teller nog op nul, maar plotseling waren er zes spelers die deze eer voor het eerst ten beurt vielen. Bayern München won na een tweestrijd met Atletico Madrid (1-1 na verlenging in het eerste duel, het beslissingduel won Bayern met 4-0) de Europa Cup 1. Zes spelers wonnen anderhalve maand later in eigen land de WK-finale van Nederland met 2-1. Gerd Müller scoorde zelfs in beide finales.

Dat deze combinatie uniek is, bleek de jaren daarna. Pas in 1998 weet een speler dit kunstje te herhalen. De Fransman Christian Karembeu wint met Real Madrid in de Amsterdam Arena de Champions League na een duel met Juventus. Met zijn land Frankrijk wint hij, net als zijn Duitse voorgangers ook in eigen land, de WK-finale van Brazilië met 3-0.

In 2002 opnieuw Real Madrid in de hoofdrol. De Braziliaan Roberto Carlos wint met de Madrilenen eerst de Champions League. Bayern Leverkusen wordt verslagen met 1-2. Tijdens het WK in Japan en Zuid-Korea mag Roberto Carlos opnieuw een finale spelen. Duitsland wordt verschalkt met 2-0. Grappig detail: Roberto Carlos is in krap twee maanden tijd tweemaal een Duitse tegenstander de baas in een finale.

In 2010 was Wesley Sneijder dicht bij een dergelijke prestatie. Met zijn club Internazionale won hij de Champions League. Sneijder was een belangrijke pijler onderweg na de finale van het WK in Zuid-Afrika. Daar was Spanje echter een neuslengte sterker, waardoor Roberto Carlos nog altijd de laatste is van zeven voetballers en één keeper die een WK,- en CL-medaille van hetzelfde jaar in de kast hebben hangen.

Na gisteren kunnen meerdere spelers van Real Madrid deze zomer een poging wagen om aan onderstaand rijtje toegevoegd te worden.

Spelers die in één jaar zowel WK als CL wisten te winnen

1974 Bayern München en West-Duitsland
Sepp Maier
Franz Beckenbauer
Hans-Georg Schwarzenbeck
Paul Breitner
Uli Hoeness
Gerd Müller

1998 Real Madrid en Frankrijk
Christian Karembeu

2002 Real Madrid en Brazilë
Roberto Carlos

Op de vraag: In 1974 winnen Sepp Maier, Franz Beckenbauer, Hans Georg Schwarzenbeck, Paul Breinter, Uli Hoeness en Gerd Müller in hetzelfde jaar de Europa Cup 1 en de Wereldbeker voor landenteams. In 1998 herhaalt Christian Karembeu dit kunstje. Welke speler is de laatste speler die in één jaar zowel de EC1/CL als het WK wint? Was het goede antwoord: Roberto Carlos

De vraag is goed beantwoord door: Sophie Kreuze

 

Antwoord Vraag 26: Finale Scheidsrechters

De Nederlandse scheidsrechter Björn Kuipers draait een mooi seizoen. Dit begon al eind vorig seizoen toen de Oldenzaler met zijn arbitrageteam de eindstrijd van de Confederations Cup mocht leiden. Later werd bekend dat Kuipers mee mocht naar Brazilië om ook tijdens het WK actief te zijn als leidsman. Kuipers mag vanavond zelfs de Champions League finale fluiten en maakt volgens horen en zeggen een zeer grote kans om ook de WK-finale te fluiten. Hieronder is te zien dat dit op één scheidsrechter na nog geen één scheidsrechter gelukt is. Howard Webb presteerde dit op het meest recente WK. Hij floot de finale tussen Nederland en Spanje. Een anderhalve maand eerder had hij de wedstrijd tussen Inter en Bayern München gefloten met als inzet de Champions League. Verder valt op onderstaand lijstje op dat slechts één keer een scheidsrechter uit hetzelfde land achtereenvolgens de finale van het WK floot. In 1982 en 1986 werd de eindstrijd geleid door een Braziliaan.

Op de vraag: Welke scheidsrechter floot als eerste scheidsrechter een WK-finale en CL-finale in hetzelfde jaar? is het goede antwoord: Howard Webb (2010)

De vraag is goed beantwoord door: Bennie Kiers

Antwoord vraag 25: De mijlpaaltreffers

Lucien Laurent maakte zoals al eerder in deze quiz vermeldt de eerste WK-treffer ooit. De Fransman was trefzeker tijdens het eerste WK-duel ooit tussen Frankrijk en Mexico. Bobby Collins maakte wedstrijden later, pas in 1958, het 500^e WK-doelpunt. Het decor was een duel tussen Schotland en Paraguay. Ook de Nederlander Rob Rensenbrink staat in de annalen van de FIFA gekerfd. Op het WK van 1978 tekende hij aan voor de duizendste WK-treffer ooit. Hij benutte een strafschop in een groepswedstrijd tegen Schotland. De Argentijn Claudio Caniggia zette de teller op 1500 toen Argentinië in 1994 Nigeria onder de voet liep. Marcus Allbäck zette de volgende stap van 500: Treffer 2000 werd tijdens het WK 2006 gemaakt toen Zweden en Engeland de degens kruisden.

De teller staat op dit moment op 2209 WK-treffers. De kans dat we dus dit WK naar nummer 2500 gaan is dus bijzonder klein.

Op de vraag: Wat hebben de Schot Bobby Collins, de Nederlander Rob Rensenbrink, de Argentijn Claudio Caniggia en de Zweed Markus Allback met elkaar gemeen?: Ze maakten ieders een 'vijfhonderdste' treffer in de WK-Historie

De vraag is goed beantwoord door: Maurice Kok