De timing is vandaag wel wat twijfelachtig, want niet iedereen zal het waarderen dat op zondag de deurbel continue gaat. Het blijkt dat er gisteren ook al een aantal eieren voor hun snoep hebben gekozen en het liedje voor 11 november gewoon in 10 november veranderden.
De animo voor Sint Maarten lopen is bij ons in de buurt nogal wisselend. Ik haalde eens een flinke berg snoep in de verwachting dat honderden kinderen met een lampionnetje voor de deur zouden komen. Er kwam er geen enkele, waardoor we tot diep in december spekkies en marsjes zaten weg te kanen.
Een jaar later hielden we het daarom wat bescheidener. Een klein zakje chocolaatjes of iets dergelijks hadden we gekocht. Toen ik aan kwam rijden vanaf mijn werk zag ik opvallend veel lampionnetjes. Toen ik de auto parkeerde zag ik enkele van die lampionnen zag ik bij ons door het tuinpad gaan. En ik zag vrouwlief alle lampen uit doen en een soort van 'ik ben niet thuis' uitstraling aan het huis geven. Vanuit de geparkeerde auto zag ik de kinderen aanbellen en na nog twee pogingen teleurgesteld afdruipen.
Eenmaal binnen vroeg ik vrouwlief wat ze nu eigenlijk precies aan het doen was. 'Het was een invasie. In tien minuten was ik door de hele zak chocolaatjes heen. En nu hebben we niks meer om weg te geven.'
De rest van die avond hebben we in het donker onder de tafel gezeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten