Het komische aan deze situatie dat er vele flauwekulverhalen in de media komen. Zo zouden volgens de meeste mediums de binnenvaartschippers gebukt gaan onder de situatie rondom laag water. Ik zal er niet te gedetailleerd op ingaan, maar ik kan u verzekeren dat dit voor het gros niet zo is. Er zijn meer schepen nodig om dezelfde lading te vervoeren als bij een 'normale' waterstand en marktwerking zorgt er dan automatisch voor dat het schaarse artikel scheepsruimte een beter transporttarief kan vragen.
Gelukkig bracht het door mij gewaardeerde BNR recent een realistischer item. Het gaat niet slecht met de binnenvaartbranche, maar de koek wordt gewoon anders verdeeld.
Ik mag graag kritisch op mijzelf zijn en ik vind mijzelf een slecht econoom. Want als men zegt dat iets slecht is voor de economie dan begrijp ik dat nooit zo goed. Onder mijn collega's hebben we vaak gezonde discussies daarover en de 'honderd-euro-theorie' is inmiddels een bekend fenomeen.
Die gaat als volgt:
Stel: Ik verkoop jou een pen voor honderd euro. En jij hebt die honderd euro geleend van je neef. Als je die netjes terugbetaalt is er niks aan de hand en is iedereen blij. Maar je kan hem, blijkt later, niet terugbetalen. Jij en je neef gaan helaas failliet. Ik ben gewoon gelukkig, want ik heb gewoon mijn 100 euro.
Nu anders: Ik heb honderd euro nodig en wil daarvoor mijn pen verkopen. Jij zegt: Vooruit, ik koop hem. Ik leen 100 euro van mijn neef. Maar je neef zegt: Nee, hoor. Gaan we niet doen. Ik hou die 100 euro lekker. Ik baal, want ik heb geen 100 euro. Maar je neef heeft lekker zijn 100 euro nog.
In beide negatieve gevallen zijn er gedupeerden, voor de economie is er nog altijd hetzelfde bedrag in omloop. Honderd euro.
Zo blijf ik het ook fascinerend vinden dat het slecht voor die economie is als voetbalsupporters, los van de morele verwerpelijkheid, bijvoorbeeld een bushokje slopen. Kost de samenleving geld. Maar er moet ook een glaszetter komen die onderdeel van die samenleving is. En die bij genoeg gesloopte bushokjes iemand kan aannemen, waardoor de werkgelegenheid groeit. Het geld dat de gemeente dus betaalt aan in dit geval de glaszetter komt gewoon weer terug in de samenleving via de twintigjarige leerling glaszetter Willem die zijn salaris in de supermarkt gaat besteden.
Net als de genoemde honderd euro blijft het geld gewoon aanwezig, maar duikt het op andere plekken op.
Zoals ik al zei, ik ben geen econoom, dus wie legt mij eens uit hoe het zit?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten