woensdag 30 mei 2018
Uiltje knappen #150
Laatst zei ik:
Jongens, ik ga even een uiltje knappen
Dat hoorde ik mijzelf zegge. Uiltje knappen. Waar komt dat in vredesnaam vandaag, dacht ik toen. En dat ben ik dus eens uit gaan zoeken.
Het Genootschap Onze Taal is altijd bereid om een handje te helpen. Als ik het had moeten raden dan was dit niet mijn gok geweest. Al had ik ook echt geen enkel idee in dit geval.
Er zijn maar liefst twee verklaringen om de herkomst van de uitdrukking Uiltje Knappen te duiden.
Allereerst: Als we een uiltje gaan knappen, dan gaan we een kort dutje doen. Denk aan het welbekende middagtukkie.
Zo hebben we de verklaring die verwijst naar de vlindersoort die Uiltje genoemd wordt. Het zou zo zijn dat je dan niet toe zou willen geven dat je even een lekker dutje gaat doen. In plaats daarvan zeg je dat je even een vlinder gaat vangen. Zelf heb ik nog nooit de behoefte gehad om tegen vrouw en kinderen te zeggen dat ik een vlinder ga vangen, vlug naar boven te rennen en een powernap te gaan doen. Maar door iemand is dit echt ooit zo ontstaan.
De andere verklaring verwijst niet naar de vlinder, maar de vogelsoort die we uil noemen. De uil is een nachtdier en slaapt overdag. Er is een tijd geweest dat een uiltje bekend stond als een middagdutje. Het wordt niet vaak gebruikt, maar het woordje knappen zou zoiets kunnen betekenen als meepakken. Tel dat bij elkaar op en je hebt inderdaad: Middagdutje meepakken.
Zo, ik zie alweer dat ik zojuist blogje 150 afgerond heb. Tijd dus om een tukkie te doen. Ehh... Ik bedoel natuurlijk om een vlinder te vangen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten