Duits mondeling #139

Op het journaal wemelt het van het nieuws over de eindexamens. Ik realiseerde mij dat dit voor mij alweer 15 jaar geleden is. Maar dat terzijde.

Geen idee of wij toen ook al het LAKS hadden. Een instantie dat ongetwijfeld veel voor de scholier doet en waar je mag klagen als je het oneens bent over de gang van zaken tijdens de examens.

Ha, ik had ooit ook eens een klacht op de middelbare school. Weliswaar niet bij de examens, maar toch.

Het was bij de Duitse les. Het was tijd voor een Duits mondeling tentamen. Natuurlijk weet ik het niet meer precies, maar ik had het wel een soort van goed voorbereid. En toen mocht ik het lokaaltje in. Bij Meneer Van D. (Ik zal zijn volledige naam niet noemen, misschien vindt hij dat niet oké).

'Ich wolle...'. Zo begon ik, geloof ik. En Meneer van D., die van te voren nog had aangegeven dat een Duits kulverhaaltje geen probleem voor Hendrie moest zijn, begon boos te kijken en dat hield niet meer op de rest van het gesprek. Na een minuut of twintig hakkelen wist Meneer van D. genoeg. Ik kreeg een 4. 

'Een 4?', vroeg ik verbaasd.
"Ja, wat dacht jij dan. Met je Ich Wolle"

In twee tellen had ik mijzelf wijs gemaakt dat ik het meest perfecte Duitse tentamen ooit had afgelegd en dus ging ik briesend naar buiten. Het eerste wat ik op mijn weg tegenkwam was zo'n kunststoffen stoel die op scholen volledig hufterproof gemaakt was voor leerlingen als bijvoorbeeld ik op dat moment. Met volle overgave gaf ik er een schop tegenaan. Daarna strompelde ik naar buiten.

Dat was ook gelijk de enige wijze les van die dag. Van hard tegen een hufterproofen stoel aanschoppen krijg je geen hoger cijfer, maar wel een blauwe scheen.

Maar goed. Op hoge poten ging ik natuurlijk naar de coördinator voor vierde klassen. Meneer V. En deze moest het natuurlijk dan maar voor mij oplossen. Meneer V. had mij echter niet per se heel hoog zitten, want ik had Meneer V. eens uit proberen te leggen hoe groot probleem hij wel niet had dat ik een bepaald werkstuk voor Frans was kwijtgeraakt. U begrijpt dat Meneer V. vond dat dit vooral mijn probleem was.

Na een week lang discussiëren mocht ik bij Meneer V. (van wie ik niet wist dat hij ook leraar Duits was) opnieuw mijn Duits Mondeling Examen doen. Ik zal het niet te lang maken, maar na een minuut of twintig angstvallig ich wolle vermijden kwam meneer V. tot een eindconclusie.

Natuurlijk was het al voorgekauwd door de twee heren en ze hadden nog gelijk ook. 

'Ik geef je een 4,5'
"Een 4,5?", probeerde ik maar weer verbaasd.
'Ja'
"Ah, oke. Nou. Dan ga ik maar weer"

Op de gang kwam ik meneer van D. tegen. Hij vroeg niet hoe het was gegaan. Waarschijnlijk wist hij het al wel. 'Als jij nou gewoon een beetje je best doet, dan slaag jij met een 8 op je diploma voor Duits.' Ik wist dat hij gelijk had. "Nee joh", antwoordde ik. 
'Als het wel zo is krijg ik een Bounty van je.'
"Oke", antwoordde ik.

Twee of drie maanden later stond ik in de aula een verhaal van Meneer V. aan te horen. Ik was geslaagd en had daadwerkelijk een 8 voor mijn Duits.

Maar ik bedenk mij nu dat ik nooit meer die Bounty heb gebracht.