Een bekende naam. Dat mag wel gezegd worden van de winnaar van de Tourpoule die zijn tiende editie kende dit jaar. Al moet die bekende naam wel in perspectief geplaatst worden, want waar de Hendrie Schrijft Tourpoule in zijn hoogtijdagen nog een kleine 30 deelnemers kende is dit aantal inmiddels behoorlijk gereduceerd. Neemt niet weg dat Robert IJntema trots zal zijn op zijn zijn titel, die hij voor het eerst sinds 2019 weer in zijn bezit heeft.
 |
De tactiek van Robert was duidelijk. Wachten tot de rest de strategie bepaald heeft en op het laatste moment toeslaan. Een keer dreef hij deze tactiek zo ver door dat hij iets te laat schakelde, maar zelfs dat bracht een eindzege niet in gevaar.
De eerste reactie van IJntema was kort maar krachtig. Hij fietste hard weg en blies vier keer op een feestelijk fluitje. Richard de Vries, de nummer twee van het podium reageerde sportief, al vroeg hij nog wel even waar hij protest kon indienen. Maurice Kok completeerde het podium en sloeg zichzelf op de borst met zijn Gerraint Thomasachtige eindklassering.
De speciale prijzen gingen naar Renske Schut (Tour Femini: 'Deze won ik vorig jaar nog met behoorlijk wat meer punten'), Jack Kombrink (Superstrijdlust: De keus voor Kamil Gradek leverde geen punten, maar wel enorm veel waardering voor zijn strijdlust op) en Cees van Vugt (Rode lantaarn: 'Op basis van alfabetische volgorde eis ik de rode lantaarn op').
IJntema krijgt zijn derde plek in de Hall of Fame. Dat is geen unicum, maar hij is wel de eerste die dit bereikt met drie Tourpoulezeges. Tevens mag IJntema de rest van zijn leven aan zijn kinderen en kleinkinderen vertellen dat hij de tiende editie van de Tourpoule won (een editie die overigens begon met een sympathieke quiz).
De organisatie van de Tourpoule gaat zich de komende maanden beraden of de Tourpoule naar tien edities nog voortgezet gaat worden en in welke vorm dit gaat gebeuren. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten