Een paar weken geleden wees de buurman ons erop dat de dakgoot zo langzamerhand een keer leeg geschept diende te worden. We wonen inmiddels ruim vier jaar naast deze buurman en ik heb zelf de dakgoot nog nooit echt van dichtbij gezien, dus het kwam niet als een verrassing.En we vonden het ook al redelijk bijzonder dat het regenwater als een soort waterval voor het slaapkamerraam langs kwam en niet netjes door de dakgoot liep.
Klussen en onderhoud zijn niet mijn sterkste punten, dat weet iedereen wel inmiddels.Wat de dakgoot betreft: Ik ben nu eenmaal niet opgegroeid in een woonhuis, een prima excuus om aan te voeren als je even wat achterstallig onderhoud aan je woning hebt.
En dus kwam er niet veel later een man met een hoge trap en een ding waarmee je de dakgoot leeg kon maken. Drie keer ging de beste man op en neer. We gaan ervan uit dat de dakgoot weer prima schoon is.
Afgelopen weekend was ik bij mijn favoriete vrijwilligerswerk (geloof me, daar gaat u dit jaar nog genoeg over lezen, maar als u echt niet kunt wachten: KLIK) in Hattem. Een beetje klussen, sjouwen, brainstormen en andere zaken die horen bij het organiseren van een schoolkamp voor kinderen.
We hebben onder meer een prachtig gebouw en daar moet af en toe wat onderhoud aan gepleegd worden. Dat geldt ook voor de dakgootjes.
U raadt het al. Ik offerde mij op om de (relatief) hoge trap op te gaan. Geroutineerd veegde ik het dak. Keurig haalde ik de dakgootjes leeg. Nogal een klus voor een gebouw dat in een bos staat kan ik u vertellen. Na afloop liep het regenwater weer keurig af (tenminste dat denk ik, want het regende niet) en was het dak ontdaan van de resten die door de verschillende herfst en winterstormen op het dak waren geland.
Good job. Toch?
Eenmaal thuis lag er een keurige envelop op de mat. € 140,00 voor het schoon scheppen van de dakgoot.
Nee, ik doe inderdaad iets niet goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten