Het zijn twee mooie lijstjes. Allereerst natuurlijk de topscorers van de eindtoernooien van het EK. Er staan toch een aantal tussen die we makkelijk tot de groten der aarde mogen rekenen. Maar ook het lijstje met spelers die in de schaduw staan en zich wisten te onderscheiden in de EK-kwalificatie liegen er zoals u kan zien niet om.
Wat goed is om te weten: In de beginjaren was de kwalificatie nog opgebouwd in een soort knockout-ronde. Pas bij de vierde editie kwamen er poules bij kijken. Voor wie het leuk vind: Miel Pijs speelde acht interlands en maakte daarbij één treffer. Die treffer was wel de allereerste treffer die ooit gemaakt werd vanaf het moment dat de kwalificatie groepsfases kent. Overigens begrijp ik dat de eerste drie edities niet eens echt als een kwalificatie werd gezien, maar eerder als een soort verkapte voorronde. Het zal u verder niet verbazen dat de huidige EK-eindronde minimaal even groot en zelfs groter is dan menig kwalificatie en eindronde samen zoals die in de beginjaren werden gespeeld.
Het geeft de onderstaande cijfers wat context, maar bovenal vallen er een aantal zaken op. Als Nederland zijn we best aardig vertegenwoordigd. Klaas-Jan Huntelaar gaf een succesvolle kwalificatiecampagne extra cachet door zich als topscorer te laten kronen en Marco van Basten, Dennis Bergkamp en Patrick Kluivert waren topscorer van het hoofdtoernooi, al moesten de laatste twee die eer wel delen met één of meerdere collega’s. Wel een leuk detail: Nederland was het enige land dat de topscorer met verschillende spelers zowel de topscorer van de kwalificatieronde (Bosman) als het eindtoernooi (Van Basten) leverde.
Toch? Dat is niet helemaal waar. In Nederland zijn de vijf treffers die John Bosman maakte in het duel met Cyprus nooit uit de boeken geschrapt. De UEFA was daar terecht wat rigoureuzer in. De 8-0 zege op Cyprus werd door het inmiddels bekende verhaal van de bommengooier van Oss gecanceld. De gemaakte doelpunten dus ook. Het zorgt dat niet John Bosman, maar de Belg Nico Claesen met zeven treffers (Bosman viel van 9 naar 4 treffers terug) topscorer werd van de EK-kwalificatie richting het EK van 1988.
Duitsland leverde wel in één cyclus de topscorer van zowel de kwalficatie als het EK zelf, met dat verschil dat zij op het EK van 1972 Gerd Muller tot topscorer gekroond zagen worden die dat ook al gelukt was in de kwalificatie. Een unicum dat nog niemand hem heeft nagedaan en het is tevens het antwoord op de quizvraag van vandaag. De Müllers zijn überhaupt goed vertegenwoordigd, want vier jaar na Gerd Muller werd er opnieuw een Müller topscorer (van het hoofdtoernooi). Hij luisterde echter naar de voornaam Dieter. En als de Duitsers dan toch bezig zijn: Klaus Allofs kroonde zich 8 jaar na Gerd en 4 jaar na Dieter als eerste Duitser die geen Müller heet tot topscorer. Een topscorershattrick dus voor onze Oosterburen en om het nog wat opmerkelijker te maken: Allofs maakte alle drie zijn treffers die hem tot topscorer maakten in één duel. Helaas was de tegenstander dat duel, u raadt het al, het Nederlands Elftal.
Ook een bekende naam die op het lijstje prijkt: Just Fontaine. Die kennen we nog van dit verhaal. Fontaine is nog altijd de recordhouder wat betreft de meest gemaakte treffers op één WK (in 1958) en hoewel hij blijkbaar 2 jaar later niet wist te shinen op het EK, wist de Fransman zich wel in de historie te schieten door gedeeld topscorer te worden van de kwalificatie voor dat toernooi.
Wie doordraaft (en dat ga ik doen) ziet ook nog dat Fontaine niet de enige is die ooit topscorer werd van de kwalificatie voor een EK én ook ooit topscorer was van een EK-eindronde. Er is vast geen verband, maar ik laat niet graag onvermeld dat David Villa en Davor Suker dit na Fontaine ook ooit lukte. Overigens vinden we in het lijstje met WK-topscorers ook nog weer een Müller terug. Thomas. Maar we dwalen af.
Natuurlijk staan er ook wat minder bekende namen op. Maar vergis u niet. Ole Madsen zegt u misschien maar weinig, maar was namens Sparta twintig keer trefzeker in de Eredivisie en was in 1964 gewoon Speler van het Jaar in Denemarken.
Nog even kort wat opmerkelijke cijfers. Ik heb er geen algoritme op los gelaten, maar het is toch knap dat Michel Platini er ooit negen wist te maken, terwijl het topscorersgemiddelde per eindronde toch onder de vijf lijkt te liggen. En wat was er in 2012 aan de hand? Liefst zes spelers verdeelden de topscorerstrofee met ieders drie treffers. Vooral dat laatste wekt verbazing, want dat aantal overstijgt de treffers van de EK’s tussen 1960-1968 (toen de eindrondes nog een stuk kleiner waren) slechts met één treffer.
Voor de rest staat het in de sterren. Wordt Michel Platini misschien onttroond als speler met de meeste treffers in één eindronde? Een ding staat in ieder geval vast: Harry Kane mag comfortabel aan het EK starten als topscorer van een EK-kwalificatie waarna hij zich in een rijtje mocht scharen met mannen als Rummenige, Keegan, Lewandowski, Raul en al die andere mooie namen. Maar Gerd Müller evenaren? Zou dat er ook in zitten?
Op de vraag: Wie is de enige speler die in dezelfde cyclus zowel in de EK-kwalificatie als op het eindtoernooi topscorer geworden is het enige goede antwoord: Gerd Muller.
Het goede antwoord werd gegeven door: Floris de Jonge
Klik hier voor de EK-Koortsquiz Pagina
Geen opmerkingen:
Een reactie posten