Natuurlijk is het wat geromantiseerd. Je kan namelijk ook de betreffende tweeduizend liedjes in je Spotifylijstje zetten en het luisteren wanneer het jou uitkomt. Kun je gelijk de liedjes die je echt niks vindt uit de lijst gooien.
Maar zo werkt het natuurlijk niet. Er zitten in de Top2000 liedjes die ik precies één keer per jaar hoor. En juist dat maakt de Top2000 zo leuk.
Zelf heb ik ook gestemd. Weinig verrassingen daarin. Natuurlijk Bohemian Rhapsody en November Rain. Maar ook Ed Sheeran, Andre Hazes en natuurlijk guilty pleasure Rage Against The Machine. Natuurlijk vergeet je er ook altijd een paar.
Het mooie van al die liedjes vind ik de verhalen erachter. Niet alleen die van de luisteraar, al kunnen die ook interessant zijn. Zo staat Thinking out Loud er bij mij in omdat het liedje een grote rol vertolkte bij onze bruiloft en Droomland van Andre Hazes omdat ik die wel eens voor mijn kinderen zing als ze gaan slapen.
Nog mooier en interessanter vind ik soms de verhalen van de schrijvers zelfs. Stef Bos die het nummer Papa in één treinreis schreef. Hij kwam op dat moment net terug van een slecht nieuws gesprek over de gezondheid van zijn vader. Of het verhaal over de nummer 1 van de Top2000: Bohemian Rhapsody. Niemand minder dan Elton John zei over dit nummer dat niemand dit nummer ooit op de radio zou krijgen. De rest is geschiedenis.
Op televisie, internet en natuurlijk de radio worden de verhalen achter de liedjes op verschillende manieren verteld. Het is de moeite om daar eens lekker voor te gaan zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten