Als je de Champions League wint dan is het heel duidelijk: Je bent de beste van Europa. Alle landskampioenen (en enkele andere grootmachten) hebben mogen meedingen naar de prijs en er blijft er één over. Ook de Wereldbeker voor Clubteams is hoewel nauwelijks interessant helder: De winnaar van de 'Champions League' van de verschillende continenten is de beste van de wereld. Vroeger had je ook nog de Europa Cup 2. Daarvoor kon je je plaatsen als bekerwinnaar van je land. Maar ja, omdat de bekerwinnaars nog weleens verrassend waren leverde het lang niet altijd mooie affiches op voor de heren van de UEFA en werd het een oninteressant toernooi voor de commerciële mannen.
Als je de huidige Europa League wint is dat leuk en plaats je je voor de Champions League. Maar waarvan ben je dan eigenlijk de beste? Goede vraag toch? De deelnemers zijn namelijk een allegaartje van landen die überhaupt nooit meer voor de Champions League in aanmerking komen, de subtop van de grote landen, wat afvallers uit de kwalificatie van de Champions League en ook nog de nummers drie uit de poulefase van het hoofdtoernooi van het miljoenenbal. Dat is wel een knappe prestatie en een prijs is een prijs, maar waarvan je nou de beste bent?
Wat is dan het nut van een tweede Europa League? Het zoethouden van de Europese subtop is het enige. De subtop die op die manier net iets meer kans maakt om elk jaar Europees te spelen, want er zijn immers meer plekken te verdelen. En die Europese inkomsten zijn steeds harder nodig.
Maar of het publiek erop zit te wachten vraag ik mij af. We zullen het zien, want hij gaat er komen over twee seizoenen. Dan kronen we de eerste ploeg ooit tot kampioen van de zoetgehouden subtoppers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten