Geen kind meer zijn en dus volwassen worden heeft vele voordelen, maar als het om voetbal gaat kijk je toch meest zorgeloos, vol beleving en verwachtingsvol de wedstrijden als kind. Uitgaande dat je je ouders weet te overtuigen dat je op mag blijven om de wedstrijden te zien kijk je lekker op de bank, nadat je maandenlang plaatjes van Panini hebt gespaard, alle wedstrijdjes.
Ter vergelijking: Tijdens de laatste halve finale tussen Engeland en Kroatië miste ik een aanzienlijk deel omdat ik een wasdroger naar zolder aan het tillen was. Dingen veranderen dus.
Toch heb ik ook van dit WK weer genoten. Er moeten nog twee duels gespeeld worden, maar een aantal hoogtepunten zijn er zo al uit te pikken. Het begon voor mij in de Dordogne waar ik vrijwel alle wedstrijden via de Livescore App moest volgen, maar wel vanuit een barretje vergezeld met halve liters witbier Cristiano Ronaldo voor Portugal met een weergaloze hattrick een punt zag redden tegen Spanje. De overige hoogtepunten die ik hier beleefde las u al hier en hier.
De eerste duels moest ik dus missen wegens een vakantie in de Dordogne. Eenmaal thuis schakelde ik precies op tijd in om Kroatie een helft lang voetballes te zien geven aan de Argentijnen. Uiteraard keek ik op Youtube alle doelpunten terug en zag een Senegalees die precies op het verkeerde moment het veld in werd gestuurd door de vierde man en vervolgens een belangrijke treffer maakte. Verder maakte Coutinho de voorlopig mooiste treffer van het WK.
Een dag later zagen we een uitzinnig Panamees publiek die uit hun dak gingen toen de vaderlandse trots een 6-0 achterstand tegen Engeland omboog naar een 6-1 achterstand. Het eerste Panamese WK-doelpunt was een feit. Ook de grote Maradonashow een paar dagen later tegen Nigeria was even tenenkrommend als vermakelijk. Overigens zag ik dat duel ook een handsbal als nooit tevoren, maar deze werd zelfs na het checken van de videobeelden weggewuifd én bleek later ook nog eens volgende reglementen geen handsbal te zijn. Schiet mij maar lek. In dit duel zat ook een prachtdoelpunt van Lionel Messi. Speelde een matig WK, het zat er gewoonweg niet in, maar toonde toch een beetje van zijn klasse bij de 1-0 tegen Nigeria.
De Argentijnen gingen door en verloren vervolgens met 4-3 van Frankrijk. In dat duel werd het mooiste doelpunt gemaakt van het WK. Het afstandsschot van Pavard. De kwartfinale tussen Frankrijk en Uruguay keken we op een groot plein in Lissabon. De zon was warm, het bier gelukkig koud en de wedstrijd bar slechts. Toen Uruguay met 2-0 achterstond zag ik tien minuten voor tijd een huilende speler in de muur (wat ik bizar vond) en een huilend jongetje in het publiek. Die laatste beleving: Prachtig. Maar de vaste lezers van dit blog weten inmiddels wel over hoe ik over de beleving van voetbal kijkende jongeren denk.
De wedstrijd tussen Belgie en Brazilië maakte de eerste halve finale tussen Frankrijk en Uruguay een beetje goed. De Belgen wonnen met 2-1 in een mooi duel. En hoewel iedereen verrast was over de uitschakeling van de Brazilianen was het eigenlijk geen verrassing.
Over Brazilië gesproken. Daar zit ook een van de weinige dieptepunten van dit WK. Ik heb de term vallende ster gehoord en ook rolmodel, maar hoe dan ook. Het gedrag van Neymar was dit WK een beschamend. Natuurlijk heeft hij ook mooie dingen laten zien, maar de schwalbes en het aanstellerige gedrag was niet eens functioneel meer. Het had eerlijk gezegd een treurige aanblik. Onthutsend.
De Fransen wonnen van de Belgen. En de Kroaten terecht van de Engelsen. En zo zijn we morgen bij de finale belandt, terwijl we vanavond nog het opwarmertje krijgen waarbij de derde plek de inzet is. En dan is alles alweer voorbij en richten we ons weer op het EK over twee jaar. Hopelijk met Oranje.
Wat was jouw meest opvallende moment of hoogtepunt dit WK?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten