En ik maak van de gelegenheid gebruik om de Champions Leaguefinales die ik het mooist vond als onderwerp te gebruiken. Niet alleen omdat het mooie wedstrijden waren, maar ook om de manier waarop ik hetzelf beleefd heb.
We beginnen dan ook met de Champions League finale die ik zelf voor het eerst gezien heb en dus bewust beleefd heb. Feyenoordfans moeten maar even wegklikken, want we gaan mei 1995 in Wenen. Ajax en AC Milan in de finale.
Zelfs uit mijn hoofd zou ik moeiteloos dat Europese seizoen van Ajax gedetailleerd kunnen beschrijven, maar dar is niemand in geïnteresseerd en er zijn duizenden websites waar deze historie te vinden is. Dus geen zorgen, dat ga ik niet doen.
Ergens herinner ik mij dat ik in 1992 stukjes van het Europees Kampioenschap heb mogen zien, maar toen was ik vijf. Tijdens het WK van 1994 was ik zeven en ik weet nog dat ik de meeste duels van het Nederlands Elftal destijds heb mogen zien. Een jaar later in mei stond Ajax dus in de Champions League finale.
Het moet in de mei vakantie geweest zijn, want ik was aan boord bij mijn ouders. Ik lag op de bank, want als achtjarige had ik het mooiste plekje opgeëist. Uiteraard was er chips, cola en de klassieke natte haartjes. De wedstrijd viel tegen, maar was natuurlijk wel spannend. Tot de 84e minuut bleef het 0-0. Daarna kwam het befaamde puntertje van Kluivert. Ajax won de Champions League. Aan boord was het feest.
Die zomer kwamen we in de winkel een videoband tegen die we ongetwijfeld 24.051.995 keer gezien moeten hebben. En wat we toen nog niet wisten: Het was de laatste keer dat een Nederlandse club de Champions League won en vermoedelijk ook de laatste keer dat een Nederlandse club de Champions League zal gaan winnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten