Iniesta #120

Iniesta en de zes Kroaten
Gemaakt tijdens Spanje-Kroatie
Overigens wist Iniesta zich uit deze situatie te draaien
Als er een foto in Canvas aan de muur komt bij de Iniestaatjes moet het deze zijn

Een paar weken geleden wees ik de lezers van dit blog erop dat ze er verstandig aan zouden doen om nog zo veel en zo vaak naar wedstrijden van Lionel Messi te kijken. Een voetballeven is namelijk eindig. 

Het spijt mij dat ik u daar niet op gewezen heb bij Andres Iniesta.

Het laatste schilderwerkje van deze man op het hoogste niveau is waarschijnlijk al geweest, namelijk tijdens de finale van de Copa de Rey. Afgelopen week maakte de Spanjaard bekend dat hij Barcelona gaat verlaten. 

Onbewust op de Nederlandse Koningsdag. En als je het dan toch over koningen hebt.

Iniesta is een speler van de buitencategorie. Een van de weinige spelers waarvoor je eerder thuis wilt zijn om er op de televisie naar te kijken. Met als verschil ten op zichte van anderen dat je bij hem goed moet kijken. Iniesta doet zijn kunstjes vaak daar waar de spotlight nog niet op z'n felst is. De man die de basis legt voor al het moois dat moet komen. En alles ogenschijnlijk gemakkelijk.

Weet u, ik hoef u helemaal niet uit te leggen hoe goed Iniesta is. Want: Als u van voetbal houdt dan weet u dit zonder twijfel. En als u niet weet wie Iniesta is? Dan geeft u zonder twijfel helemaal niks om voetbal.

De herinnering aan Iniesta zal echter altijd uitgaan naar 11 juli 2010. Als Iniesta in minuut 116 de bal achter Maarten Stekelenburg trapt en Nederland de WK-titel ontneemt. Toen vervloekte ik hem ongetwijfeld, maar nu: Als iemand je dan de titel moet ontnemen, dan maar iemand als Iniesta.

Iniesta doet zijn kunstjes vaak daar waar de spotlight nog niet op z'n felst is. De man die de basis legt voor al het moois dat moet komen. En alles ogenschijnlijk gemakkelijk

Vijf jaar later werd Iniesta massaal uitgefloten door het Nederlands publiek tijdens een oefeninterland tussen Nederland en Spanje. Daar werd door de media heel moeilijk over gedaan. Ik zelf zag het meer als een 'Hallo-meneer-jou-zijn-wij-niet-vergeten'-fluitconcert. Ik geloof niet dat iemand die op dat moment zijn vingers in zijn mond stak om te fluiten geen respect had voor de voetballer Iniesta.

Maar goed, dat alles terzijde. Al wat rest de komende jaren zijn misschien nog wat vlagen van zijn genialiteit op het bedenkelijke niveau van China, Dubai of de Verenigde Staten. 

De manier waarop Iniesta zijn vertrek bij Barcelona bekend maakte was zonder al te veel poespas. De reactie van alle aanwezigen bezorgt kippenvel en het gaf het leidend voorwerp zelfs tranen in de ogen. Zo willen we allemaal wel afscheid nemen. Ooit als we stoppen bij onze werkgever.

Het zijn er maar weinigen gegeven. Voorbestemd aan de allergrootsten.