Hier had een aardig artikel kunnen staan met een complete analyse over wie de Mol van 2018 is. Wekenlang onderzoek had ik gedaan. Elke verdachte beweging staat in mijn mollenboek, net als elk tweetje dat een aanwijzing kan zijn, elke titel per aflevering heb ik binnenstebuiten gekeerd en in tweevoud nageplozen. Art Rooijakkers zit met zijn handen gebonden in mijn kelder al wekenlang naar de tune van Wie is de Mol te luisteren in de hoop dat hij een kleine hint uit zijn mond laat vallen.
Natuurlijk overdrijf ik een beetje (had u wel door toch?), maar er komt helemaal niks serieus uit mijn vingers vandaag. Sinds donderdag lig ik min of meer gestrekt door een venijnige griep en hoewel die langzaam maar zeker op ons huis weer verlaat was er weinig lust om een mooi actueel artikel over de Wie is de Molfinale van vanavond te tikken.
Maar... Elk voordeel heeft zijn nadeel. Na een halve week luizenmoeder, Commisaris Rex, Goede Tijden Slechte Tijden en De Wereld Draait Door gestrekt languit op de bank te kijken is het vanavond de beurt aan Wie is de Mol. Volledig legitiem. Wie ziek is heeft privileges (maar wil snel weer beter worden, begrijp mij goed).
Weliswaar geen cola en chips, maar hooguit thee met paracetamol, maar wel lekker kijken. En dan mogen we het weer een jaartje loslaten, waar het ook wel weer tijd voor werd.
Oh ja, Ruben Hein is natuurlijk de mol. Als dat niet zo is, is de waarde van de mol wel heel erg aan devaluatie onderhevig. Want dan weet ik echt niet meer, zoals ik hier al schreef, wanneer je wel en geen goede mol bent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten