Ajax (1) #28

Een jaar of acht geleden ging bij Ajax het roer om. Onder leiding van wijlen Johan Cruijff was men onder meer klaar met de te dure breedteaankopen en het verkwanselen van eigen jeugd. Alles moest anders.

Als u een beetje affiniteit met voetbal heeft kent u de gevolgen van de zogenoemde fluwelen revolutie. Ik zal er niet een al te uitgebreide reportage van maken, dat hebben genoeg gerenommeerde voetbalbladen al gedaan, maar veel fluweel was er niet aan te ontdekken, want alles bij elkaar opgeteld moeten er ongeveer 32 hoofdtrainers, 11.321 jeugdtrainers, 3401 assistenttrainers, 7.987 beleidsmakers en 1 technisch hart gesneuveld zijn. Niet niks!

Toegegeven. Het aankoopbeleid was destijds ook belabberd. Ik noem maar even de namen van Teemu Tainio, Mido (de 2.0 versie, vooral qua gewicht), Jeroen Verhoeven of bijvoorbeeld Nicolas Lodeiro. Stuk voor stuk transfers waar zelfs ook nog een 'deal-tussen-trainer-en-zaakwaarnemer-luchtje' aan kleefde.

Er viel wat voor te zeggen dat er stemmen op gingen om de jeugd meer de kans te geven te midden van deze namen. En zo geschiedde en plotsklaps werd Ajax warempel vier keer kampioen met hoofdzakelijk zelf opgeleide en vroeg gescoute spelers.  

Inmiddels is alles weer anders. Na drie prijsloze jaren is Marc Overmars, die jarenlang als een moederkloek op de zak geld gezeten heeft, volop met centen aan strooien en lijkt de eigen jeugd in plaats van heilig eerder een bruikbare aanvulling. Alleen deze winter al meldden zich doodleuk weer een linksback en rechtsback voor ettelijke miljoenen in de Johan Cruijff Arena.

In het beleid waarin de jeugd centraal stond klampte ik mij vast het Ajax van '95 met jeugdspelers als Kluivert, Davids en Seedorf en vroeg gescoute spelers als Finidi, Kanu en Litmanen. Nu er weer gekocht wordt houd ik mijzelf voor dat we met Maxwell, Ibrahimovic en Chivu uitstekende jaren hebben gehad begin deze eeuw. 

Het grote publiek (dat een jaar of 8 geleden pal echter de fluwelen revolutie stond) morde al veel langer. Aankopen wilden ze. Dat is ook de tragiek van alles. Het maakt geen zak uit wat Overmars doet. Of hij nu alleen rasechte Amsterdammers in de selectie wil of het team samenstelt met maan,- en marsmannetjes. 

Een beleid wordt alleen als goed beoordeeld als er prijzen worden gewonnen. Overmars wil blijkbaar niet verweten worden dat hij daar niet alles aan gedaan heeft.