Duimen voor Goud (1): Nachtwerk

Als ik dit typ zijn we enkele uren verwijderd van de start van een nieuwe Olympische Spelen. Rio de Janeiro heeft de eer om de komende weken dagelijks het decor te zijn van verschillende sportieve hoogtepunten. En thuis zullen we weer duimen voor gouden medailles. Vooral 's nachts, waar de helden ontstaan.

Over enkele uren is dus de opening. Eigenlijk het moment dat je klaar gaat zitten voor een mooi spektakelstukje. Toch? Over het algemeen is het echter altijd nachtwerk en van de afgelopen edities kan ik mij vooral herinneren dat ik er lekker voor ging zitten om vervolgens een stukje toneelstukje voorgeschoteld te krijgen wat weliswaar aardig was, maar waarvoor je echt geen opblijfavond hoeft te nemen.

Zien hoe de atleten het stadion betreden is wel altijd leuk, maar het is mij nu al tweemaal overkomen. Nadat je vele tropische namen voorbij hebt zien komen weet je dat Nederland bijna aan de beurt is. Niet veel later, maar in werkelijkheid een uurtje of twee verder wordt je wakker gemaakt. Je vrouw vraagt of je naar bed komt. Op de televisie is Tekst-TV al lang en breed begonnen. De entree van het Nederlands team zie je zoals zoveel andere Nederlanders pas de volgende ochtend op het NOS-journaal.

Maar 's nachts je bed uit en met sterke koffie en lucifershoutjes je ogen open houden om Dafne Schippers historie te zien schrijven. Dat is goud met een gouden randje

Maar goed, alle problemen waar een fauteuilkijker mee te maken kan hebben mogen de sportieve pret niet drukken. Ik kijk uit naar deze Spelen. Na het gemis van een Oranje gekleurd EK en het voorproefje van succes in de Tour de France ben ik er helemaal klaar voor. Ik duim mijn duimen blauw voor gouden medailles. 

En dat duimen dat gaat vooral 's nachts gebeuren de komende weken. Voordat ik verder schrijf moet u even dit citaatje lezen:

'Hij riep mijn naam om drie uur 's nachts. Nico, het boksen begint. Eerst de heerlijke verwarring, dan de deken om mij heen en daarna het rillen. Maar nu van geluk. Dat is wat ooit jongetjes, nu mannen van 50 jaar oud, bindt. We keken ooit vroeger met onze vaders naar Joe Frazier'

Het is van Nico Dijkshoorn in DWDD (klik). Een ode aan bokser Joe Frazier, blijkbaar de held van Nico Dijkshoorn. Ontstaan toen hij nog een klein Nicootje was en 's nachts uit bed gehaald werd. Nu zit ik niet zo in het boksen, maar als ik het moet geloven werd Joe Frazier de betreffende wedstrijd lens geslagen door Muhammed Ali. Blijkbaar deed dat aan zijn heldendom weinig af.

Als de sportieve wind een beetje gunstig staat gaan meerdere Nederlandse atleten de komende twee weken met edelmetaal omhangen worden. Enkele van hun gaat dat 's nachts overkomen. Althans, voor ons als kijker. Een olympische medaillewinnaar is altijd een held. Maar 's nachts je bed uit en met sterke koffie en lucifershoutjes je ogen open houden om Dafne Schippers historie te zien schrijven. Dat is goud met een gouden randje.

Pak het Olympisch Programma uit de krant van morgen en programmeer uw wekker in. Zorg voor genoeg koffie of bier. Eventueel een dekentje. En kijk 's nachts naar de nieuwe helden. En vergeet uw kinderen niet uit bed te halen. Met chips en cola. De komende twee weken zullen de nieuwe Joe Fraziers op staan. Ze heten Dafne Schippers, Churandy Martina of Volleybaldames.

Let the Games Begin!