Bergwijn en Sneijder #248

Morgen oefent het Nederlands elftal tegen Peru. Daarna volgt al snel de wedstrijd om de Nations League tegen Frankrijk. De Nations League is een competitie waarvan ik de opzet in verschillende media al honderd keer heb bestudeerd, maar ik begrijp er nog steeds geen hout van. Wat ik wel begrijp: Als je het in de Nations League heel goed doet, is dat de snelste weg naar het EK van 2020.

Tot nu vond ik alles heel logisch wat Ronald Koeman deed, maar zijn beslissing om Steven Bergwijn niet te selecteren vond ik gek. Of eigenlijk vooral de onderbouwing die erbij gegeven werd. Kort gezegd: Steven Bergwijn had bij het 'grote' Oranje gezeten als Jong Oranje niet zulke belangrijke duels speelde.

Hè?

Ik begrijp dus dat een goed presterend Jong Oranje belangrijker is dan de Nations League van Oranje? Dat is gek.

Het gaat niet om de discussie of Steven Bergwijn in Oranje hoort of niet (al verdiend hij zeker een kans), maar om het gegeven dat hij goed genoeg voor de oranjeselectie wordt geacht, maar er dus geen deel van uitmaakt voor een belangrijk wedstrijd. Lijkt mij niet te verkopen. 

Maar goed, inmiddels zorgt een blessure er voor dat Bergwijn überhaupt geen duels gaat spelen in welj Oranje dan ook.

Wat ik wel weer begrijp (maar wie ben ik) is dat Ronald Koeman in het duel tegen Peru een uur speeltijd gaat inruimen voor Wesley Sneijder. Sneijder heeft Nederland onder meer hoogstpersoonlijk naar het EK van 2004 geschoten en een sleutelrol in de triomftocht tijdens het WK 2010 die tot een finaleplaats leidde. Als recordinternational verdient hij eigenlijk een afscheidswedstrijd die volledig in het teken staat van hem, maar een uur speeltijd tegen Peru is toch wel het minste wat hij mag verwachten. De kritiek hierop in de media kan ik, zelfs als die op tactische of technische gronden is, niet begrijpen.