Ik zei gisteren al dat ik iets achter liep in het beschrijven van de gelezen boeken van 2018, maar met dagelijks bloggen kun je dat snel inhalen.
Vrouwlief leest niet vaak, maar als ze leest is dat doorgaans in de vakantie. Simone van der Vlugt is dan een geliefde schrijfster, maar Saskia Noort ontbreekt maar zelden. De Verbouwing, Koorts, Debet en Huidpijn werden allemaal positief ontvangen. Ook door mij, want zo snel ik mijn eigen tijdschriften en boekwinkel heb doorgeworsteld pak ik vaak ook de boekhandel van vrouwlief nog even mee.
Stromboli heet het nieuwe boek van Saskia Noort en ik moet zeggen dat ik niet zo enthousiast was. Standaard zitten er zaken als alcoholgebruik, relatieproblemen en vaak extreem gedrag in de boeken van Saskia Noort en dat was nu niet anders. Het boek begon goed, maar werd op den duur buitengewoon langdraderig. Net even iets teveel van hetzelfde.
En dan moet je het, vind ik, hebben van een plot dat het begin en het midden van het boek doet vergeten. Toegegeven, er zat een zekere en mooie symboliek in het plot en omdat ik zelf ook nog graag mag schrijven vond ik de manier waarop het boek beëindigd werd qua schrijfstijl boeiend. Maar een sterk plot was het zeker niet in mijn beleving.
Het zal Saskia Noort geen fluit interesseren wat ik van haar werk vind, maar ze kan beter. Zeker weten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten