Een dik jaar geleden begon ik aan een puzzel van 1000 stukjes. Een 3D-puzzel van Camp Nou werd snel en succesvol afgerond en het leek mij leuk om eens te kiezen voor een echte puzzel.
Het werd een puzzel met een groepsfoto van Disney (klik). Dat heeft iets met guilty pleasures te maken. Ik vertel het nog wel eens een keer.
Al snel begonnen we fanatiek te puzzelen. Vrouwlief bleek nog fanatieker dan ik. We hadden de puzzel op een grote houten plaat gelegd zodat we hem 's avonds makkelijk onder de bank konden schuiven. Dat leek een goed idee.
Op een avond hadden we weer flink wat stukjes gelegd en de puzzel onder de bank geschoven. We waren ongeveer op de helft. De volgende ochtend was dochterlief, die normaal niet zo van het stil spelen is, opeens wel heel rustig. Toen ik ging kijken zag ik tot mijn schrik wat ze aan doen was.
Heel nauwkeurig was ze, half onder de bank liggend, zo ongeveer elk puzzelstukje aan losmaken van het andere. Mevrouw had de kleurrijke puzzel onder de bank gespot en had deze geprefereerd boven haar serviessetje en babypopje. Van de half in elkaar gepuzzelde puzzel was niet heel veel meer over.
Een puzzelaar weet hoe dat voelt. Niks is frustrerender als een stuk dat je met ziel en zaligheid in elkaar hebt gepuzzeld nog eens opnieuw moet doen. Het was niet anders.
Maar wat wel duidelijk werd is dat het gehannes met zo'n puzzel op een plank niet alles was. Men adviseerde mij een puzzelmat. Hier kun je een puzzel opmaken en daarna kun je hem oprollen.
'Oprollen?', vroeg ik.
"Ja", was het antwoord.
'Een puzzel?', probeerde ik nog eens.
"Ja, meneer, dat kan echt", klonk het overtuigend.
'Hmm', bromde ik.
"Probeer maar gewoon"
U begrijpt dat het transport van de houten plank op de puzzelmat ook weer één chaos werd. Ik had de halve puzzel inmiddels voor de derde keer opnieuw in elkaar gezet. Na weer een avondje puzzelen gingen we het maar eens proberen. Het moest echt kunnen hadden ze mij tenslotte verzekerd en dus begon ik vol zelfvertrouwen de puzzel op te rollen.
Zoals zoveel dingen waar je een bepaalde handigheid voor moet hebben is een puzzel oprollen niet geschikt voor mij. Volgens mij heeft de puzzelmat (of de oproller daarvan) meer schade aangericht dan dochterlief kon bedenken en ik heb zelfs een aantal stukjes van de vloer moeten halen en er weer tussen moeten proppen. Daarna heb ik de puzzel terwijl het stoom uit mijn oren kwam op zolder gelegd. Op de hoogst denkbare kast.
Dit speelde zich af in april 2017. Ik heb nog niet de moed gehad de puzzel weer uit te rollen. Inmiddels ben ik er wel weer emotioneel toe in staat. Wordt binnenkort vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten