Ziyech #37

Voordat ik een veer in de reet van Hakim Ziyech steek: Nee, ik heb niks met die verschrikkelijke gebaartjes van voetballers. El Ghazi een paar jaar geleden een vinger voor zijn mond, omdat een paar kritische journalisten over hem schreven. Colin Kazim-Richards die doet alsof hij een heel stadion met een mitrailleur neerschiet. Gekke juichdansjes van David Neres. Als hippe tiener vond ik het al niks toen ik Steven Pienaar notabene een kip zag nadoen toen hij scoorde. Althans, ik denk dat het een kip was.

En dus geldt voor Ziyech hetzelfde. Zonder twijfel.

Maar in tegenstelling tot velen vind ik Ziyech een fantastische voetballer . Ik weet niet wat het is, misschien zijn de verwachtingen te hoog, maar elke wedstrijd zie je juist bij Ziyech dingen die je zo veel vaker op het voetbalveld zou willen zien.

Een pass die maar een handvol spelers in de Eredivisie überhaupt zouden kunnen geven, een fenomenale aanname of een onverwachtse passeerbeweging. En zelfs de vrije trappen gaan er af en toe weer in.

Natuurlijk is het balverlies te veel, komen de passes niet altijd aan en vliegen de ballen soms bijna het stadion uit. Maar wat willen we dan? Weer spelers op het middenveld die de bal netjes bij de keeper inleveren? De eigen keeper welteverstaan?

Ik zag onderstaande tweet en dat is een mooie samenvatting van wat ik bedoel. Daarnaast mopperden we niet zo lang geleden over het monotone voetbal onder Frank de Boer. Bij spelers als Ziyech hoef je daar minder bang voor te zijn.

Stoppen met uitfluiten, niet meer zeuren dus en genieten van wat Ziyech allemaal goed doet. 

Ben je Ajax-supporter en fluit je een speler als Ziyech uit. Dan gun ik je weer een seizoen met gasten als Autoba en Urzaíz hoor.

— Tim Calis (@TimCalis) February 4, 2018