Met een babylotiondoekje veeg ik de beschadiging aan de
buitenkant van mijn wielkast weg. Het zag er een stuk erger uit dan het was.
Gelukkig maar. ‘Zag je het echt niet?’ vraagt vrouwlief nog. Ik antwoord
bevestigend. Ik slaak een grote zucht,
terwijl ik nogmaals de schade bekijk. Het babylotiondoekje had de meeste schade
weg kunnen poetsen. Je zag er in principe niks meer van. ‘Ach ja, de auto staat
geparkeerd. We kunnen gaan.’
Onderweg in de auto had ik er een paar leuke woordgrapjes
van gemaakt. ‘Ik wil er wel een ijsje eten. Als het Cannes’. Of nog erger: ‘We
zijn lekker op vakantie. Omdat het Cannes.’
U snapt dat het bij de eerste paar
nog leuk was. Maar de aandacht voor deze amateurhumor verslapte snel. Vrouwlief
had het nu wel een keer gehoord. Dochterlief van twee lacht überhaupt om alles
wat ik zeg, zolang ik er zelf dan ook maar bij lach.
Mocht u het nog niet in de gaten hebben. We waren dus
onderweg naar Cannes. Een plek aan de Zuid-Franse kust. Echt verdiept in onze
bestemming hadden we ons nog niet. Monaco, Marseille of Nice hadden eigenlijk de
voorkeur voor dit uitje, maar omdat we besloten dat dit te ver rijden was bleef Cannes
eigenlijk over. Daar had ik weleens van gehoord. Vooral dankzij Christina Aquilera
haar blunder (Waar wordt dit jaar
eigenlijk het filmfestival van Cannes gehouden?) en ergens hadden we ook
weleens opgevangen dat de jetset er graag vertoefd.
Nadat we een eetgelegenheid hadden gevonden waar nog voor twee personen en een peuter plek was concludeerden we dat het toeristische treintje waarschijnlijk makkelijker door de menigte bewoog dan wij met onze buggy
Het was druk in Cannes. Niet dat we verwacht hadden het
Franse equivalent van Staphorst binnen te rijden, maar het was écht druk in
Cannes. Misschien kwam het ook omdat we niet al te opgeluimd de stad binnen
reden. Ondergetekende had namelijk ergens halverwege de verkeerde afslag weten
te nemen. Het resultaat was dat Nice en waarschijnlijk ook Marseille inmiddels
dezelfde reistijd hadden bestreken. Gelukkig was het mij in de auto snel
vergeven, maar het was humeurtechnisch gezien wel verstandig snel een
parkeergarage te vinden.
Die vonden we ook snel. En wat voor één. U moet zich
voorstellen dat in Cannes de meest luxe wagens met de daarbij behorende
afmetingen rondrijden. Daar zijn de parkeergarages echter niet op aangepast. Na
een barre rit door de garage trof ik eindelijk een parkeerplaatsje aan waar ik
zelfs mijn mountainbike met moeite tussen zou kunnen wringen, maar ik besloot
het toch met onze Seat Leon te proberen. 'Stappen jullie maar vast uit. Papa regelt het wel even'.
Niet veel later opende vrouwlief mijn portier, vroeg of ik
doorhad dat ik naast onze eigen auto ook de auto naast mij zat bij te schaven
en attendeerde mij erop dat aan de overkant twee plaatsen naast elkaar vrij
waren. Niet veel later stonden we keurig geparkeerd op één van de twee vrije
plaatsjes aan de overkant.
Het is niet mijn stijl om geen briefje op de voorruit te
plakken van een auto waar ik wat schade had achter gelaten, maar ik
vond wat redenen om het er deze keer toch maar bij te laten zitten. Ten eerste leek het mij moeilijk om met mijn Franse vocabulaire dat ongeveer vijf
woorden behelst te gaan discussiëren over blikschade aan een auto. Ten tweede had ik in de hectiek geen idee meer waar de betreffende auto stond (geen smoes), ten derde zag ik een kinderstoel op de achterbank. En waar kinderstoelen
zijn, zijn ook babylotiondoekjes en dat bleek in mijn geval het perfecte middel
om de schade te verhelpen. En ten vierde: Misschien wel de belangrijkste. Ik had helemaal geen briefjes.
Niet dat we verwacht hadden het Franse equivalent van Staphorst binnen te rijden, maar het was écht druk in Cannes.
Had ik u al verteld dat het druk was in Cannes? Buiten de
parkeergarage was het Parijs in het kwadraat. Wel heel erg geconcentreerd op
één plek, maar de reden daarvan wisten wij toen nog niet. Ook niet van de
gigantische hoeveelheid beveiliging die aanwezig was. Natuurlijk had Frankrijk
de afgelopen jaren aardig wat voor de kiezen gehad en Nice, waar het nog geen
jaar geleden volledig foute boel was, ligt maar enkele tientallen kilometers
verderop. Toch leek het ons onmogelijk om elke toeristische plek, ook nog
buiten het hoogseizoen, op zo’n massale wijze te beveiligen.
‘He schat, ze maken reclame voor dat filmfestival. Misschien
is het wel binnenkort’. 17 mai -28 mai
Palais de Festival. ‘Welke datum is het eigenlijk vandaag?’. In de vakantie
ben je de dagen en de datums weleens kwijt, maar wat terugrekenwerk leerde ons dat
het 20 mei moest zijn. Daarna sloegen we, rechtsaf, een straatje in.
Selfiesticks met daaronder Japanners vochten om de beste
plek, cameraploegen draaiden een paar meter verderop en mannen met
accreditaties om hun nek probeerden zich een weg te banen door de menigte.
Daarachter doemde het Palais de Festival op. Op dat moment het absolute
zenuwcentrum van, inderdaad, het Filmfestival van Cannes.
Uitgepuft en uitgeblust zaten we in de meest toeristische
voorziening dat Cannes, en bijna elke toeristische stad, kent. Het blauwe
treintje reed ons langs de highlights
van Cannes. Nadat we een eetgelegenheid hadden gevonden waar nog voor twee
personen en een peuter plek was concludeerden we dat het toeristische treintje
waarschijnlijk makkelijker door de menigte bewoog dan wij met onze buggy. En zo
geschiedde.
Af en toe dachten we nog een glimp van Brad Pitt, Leonardo
DiCaprio of Johnny Depp te mogen opvangen, maar verder dan de Prodentglimlachen
op de billboards kwamen we niet. Geen idee waarop de mensen bij de rode lopers
van de verschillende hotels aan het wachten waren, maar het had er veel schijn
van dat deze fans engelengeduld zouden moeten hebben.
Engelengeduld dat er bij ons aan ontbrak. En dus liepen we
aan het eind van de dag weer rustig richting de parkeergarage. Bij het
uitrijden verzuchtte vrouwlief nog: ‘Zo’n smalle parkeergarage hier. Kan toch
eigenlijk niet.’ Even dacht ik de woordgrap te bespeuren, maar de klank was te
serieus. ‘Vind ik ook niet kunnen’, ontweek ik slim, terwijl ik de auto weer
richting de camping reed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten