We waren helemaal de koning te rijk toen we hoorden dat kennissen zelfs € 80,00 hadden moeten neerleggen. Een knap staaltje onderhandelen, bleek wel....
En dus reden we afgelopen maandag richting Berlijn om eens te kijken of het waar is wat ze zeggen. Is het daadwerkelijk een mooie stad of valt het misschien toch tegen? Overigens wilden we met hemelvaart al gaan, maar geheel in mijn eigen stijl waren we te laat met boeken en zat het hotel destijds al vol. Niemand was daar overigens verbaasd over...
Maar nadat we 's ochtends wakker werden zei ze: Ik kan niet meer en ben moe.. Zullen we naar huis gaan? En zo schoot het shoppen erbij in, maar waren we wel lekker op tijd thuis.
Afgaande op tips van bekenden en internet hadden we een kleine planning gemaakt hoe we het best langs alle toeristische attracties konden gaan. En dus gingen we met de metro naar het Hauptbahnhof en liepen we naar de Reichstag, de plek waar het parlement van Duitsland huisvest. We dachten daar wel even binnen te kijken......
Toen we er aan kwamen zag het er niet uit of we zomaar even binnen zouden komen en dus vond Gerdie dat ik het maar even moest vragen. Gezien ik niet zo'n vrager ben, omdat ik dan bang ben dat je van dergelijke mensen nooit meer af komt, weigerde ik heldhaftig. Daarna stak Gerdie haar handen in haar zij en sprak de legendarische woorden: Hier heb ik dus geen zin in, hè. Je raadt al: Ik heb het toch maar gevraagd......
Wat bleek, je moet je twee dagen van te voren aanmelden, via internet, om binnen te komen. Je moet namelijk helemaal gescreend worden....
We vervolgden onze reis langs de Brandenburger Tor, Pariser Platz en Unter den Linden en vele andere bezienswaardigheden. We kwamen bij de Neue Wache, een herdenkingsplaats voor alle gevallen slachtoffers tijdens oorlogen. Een bijzondere plaats, waar we erachter kwamen dat er een lachmeter op ons fototoestel zat. De slappe lach volgde en om niet ongepast over te komen, maakte we ons snel uit de voeten op een plek waar eigenlijk niet gelachen hoort te worden.
Als schipperskinderen moet je natuurlijk ook de rondvaart over de Spree mee maken. Ook dat was erg leuk. Het enige smetje is dat blijkbaar iedereen in Berlijn denkt dat elke Nederlander vloeiend Duits spreekt. Pools, Spaans, Engels, Frans en weet ik veel welke talen nog meer spreken de gidsen wel, maar Nederlands lijkt niet in het woordenboek voor te komen. Laten we het er op houden dat men daar blijkbaar een hoge pet van de gemiddelde Nederlander op heeft......
De volgende dag namen we de metro de andere kant op naar het Olympisch Stadion van Berlijn voor een rondleiding. Voor mij het hoogtepunt. We kwamen in de kleedkamers voor de voetballers en de kleedkamers van de artiesten, in de VIP-ruimte en op de eretribune waar bijvoorbeeld Adolf Hitler ooit de Olympische Spelen opende en waar Angela Merkel in 2006 der Deutsche Mannschaft naar de halve finale juichte.
...de plek waar het parlement van Duitsland huisvest. We dachten daar wel even binnen te kijken....
's Middags huurden we fietsen en gingen op nieuw naar het centrum. Het was overigens 25 graden, en deze slimmerik had van te voren naar het Nederlandse weerbericht gekeken. Een korte broek hadden we dus niet bij ons. Maar goed een kleinigheidje hou je altijd wel.
Fietsen in Berlijn is levensgevaarlijk. Als je geluk hebt blijf je op het fietspad. Maar het kan ook zomaar zijn dat het fietspad op houdt en dat je de weg moet vervolgen via een busbaan of gewoon de autoweg. Even wennen, maar ik ging gewoon achter Gerdie aan, die leek het allemaal niet zo'n probleem te vinden.
Op de fiets zagen we veel meer en toen we als twee echte toeristen de kaart op de kop hielden kwam er een man ons toch maar helpen. Can I help you?. Een kwartier lang gaf de beste man ons allerlei tips en vertelde ons verschillende historische feiten over de oorlog en de muur. Erg interessant, ik zal het jullie alleen besparen.
's Middags zagen we de Berliner Dom van binnen. Op zich wel indrukwekkend, maar de herrie om je heen van de andere mensen gaf je de indruk dat je door de kroeg liep. Wel heb je als je rondom de koepel loopt een mooi uitzicht over Berlijn. Daarna bezochten we Checkpoint Charlie, waar de gehele dag twee soldaten staan om met toeristen op de foto te gaan en ook nog een gedeelte van 'het ijzeren gordijn'
's Avonds aten we aan de Kürfurstendamm, waar je overigens niet al te duur lekker kan eten.
De volgende dag, tevens de laatste dag, zou het Gerdie haar moment zijn. Nadat ze anderhalve dag achter mij moest aanrennen (ik was nogal enthousiast). Maar nu mocht Gerdie shoppen op de Küdamm... Maar nadat we 's ochtends wakker werden zei ze: Ik kan niet meer en ben moe.. Zullen we naar huis gaan? En zo schoot het shoppen erbij in, maar waren we wel lekker op tijd thuis.
En zo eindigde twee dagen Berlijn, wat ooit begon met een eerste bod van € 20,00. En ik moet zeggen: Berlijn kunnen we iedereen aanraden.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten