De ene strafschop is de andere niet. Ook niet voor het Nederlands Elftal op het Europees Kampioenschap. Zeven keer mocht een Nederlandse speler in de reguliere speeltijd aantreden voor een strafschop. Vijf keer was het raak. Daar zat minimaal één hele belangrijke bij. Twee keer was het mis. Die twee hebben Nederland misschien wel de tweede Europese titel gekost.
1980 Kees Kist (Nederland - Griekenland 1-0)
De eerste keer dat een Nederlandse speler mag aanleggen voor een strafschop is in Napels. Nederland is als vicekampioen naar Italië gekomen en tegenstander Griekenland mag eigenlijk geen probleem zijn. Een makkie wordt het allerminst. Sterker nog, Nederland zou een strafschop nodig hebben om de overwinning naar binnen te slepen. Vasilis Konstantinou, de Griekse doelman, tikte invaller Dick Nanninga aan op het moment dat fe Griek Mavros de bal op gecontroleerde wijze de eigen zestiemmeter leek uit te dribbelen. Toch ging de bal op de stip. Een strafschop waarvan we kunnen zeggen dat hij even dom werd veroorzaakt als makkelijk gegeven. En even onberispelijk ingeschoten wordt trouwens. De treffer van Kees Kist zorgde voor ervoor dat Nederland het openingsduel winnend afsloot. De Griekse doelman zou na de wedstrijd om het hardst roepen dat de Grieken bestolen waren. Ongelijk had hij misschien niet, maar de nederlaag was al een feit.
1980 John Rep (West-Duitsland - Nederland 3-2, Rep maakte de 3-1)
Of de strafschop die John Rep een paar dagen na de eerste strafschop van Kees Kist met de huidige technische middelen ook nog gegeven zou worden mag betwijfeld worden. Bennie Wijnstekers lijkt namelijk toch echt buiten de zestienmeter door de dan nog 19-jarige Lothar Matthaus aangetikt te worden. Het maakt niet uit, want de scheidsrechter wees naar de stip. En een VAR was in die tijd in geen velden of wegen te bekennen. John Rep zou de bal bij een 3-0 achterstand overtuigend tegen de touwen schieten. Maar de hattrick van Klaus Allofs was op dat moment al te veel. Het zou nog wel 3-2 wonnen, maar Duitsland was weer eens te sterk voor Nederland.
1988 Ronald Koeman (West-Duitsland - Nederland 1-2, Koeman maakte de 1-1)
Op naar betere tijden. Deze wedstrijd kennen we wel. Nadat een inmiddels 8 jaar oudere Matthaus de Duitsers in de halve finale van het EK op een 1-0 voorsprong had gezet na een makkelijk gegeven strafschop volgde een cadeautje voor Nederland. Jürgen Kohler legde Marco van Basten neer en de befaamde woorden volgden: Op Ronald Koeman’s schouders rust de zaak, de stand weer gelijk te trekken. Hoe de rest van dit toernooi verliep hoef ik niet te beschrijven. Dat weet u namelijk.
2000 Frank de Boer (Nederland - Tsjechie 1-0), Frank de Boer (Nederland - Italie 0-0 & Patrick Kluivert (Nederland - Italië 0-0)
Deze drie scharen we even onder één kopje. Nederland had op dat moment al een penaltytrauma opgelopen in strafschoppenreeksen door de dramatisch verlopen uitschakelingen op het EK 1996 en het WK van 1998. Als topfavoriet Nederland iets moest zien te onlopen in 2000 op het EK in eigen land was het een strafschoppenreeks. Het penaltytrauma zou alleen maar erger worden. Al begon het nog aardig. In een moeizame openingswestrijd won Nederland van Tsjechië. In de slotminuten kreeg het een makkelijke strafschop toen Jiri Nimec een overtreding op Ronald de Boer maakte waarvan hij zelf ook nog steeds niet snapt hoe het mogelijk was. Voor Nederland maakte het niet uit, want Frank de Boer schoot de bal binnen vanaf elf meter en stelde de overwinning veilig. Een zegetocht volgde die zou eindigen in de halve finale. En dat was niet nodig, zeker niet gezien Oranje twee penalty’s kreeg. Eerst vergreep Nesta zich aan Patrick Kluivert zijn shirt. Frank de Boer miste echter oog in oog met Fransesco Toldo. In de tweede helft zou Patrick Kluivert hetzelfde overkomen. Al trof hij de paal nadat Edgar Davids een strafschop versierd had nadat Mark Luliano hem gevloerd had. Het bleek een opmaat voor een bizar slechte avond. Toldo bleek voldoende zelfvertrouwen getankt te hebben om de heldenrol op zich te nemen in de beslissende strafschoppenreeks. De gemiste strafschoppen van Frank de Boer en Patrick Kluivert kostten Oranje de finaleplek en misschien wel de tweede Europese titel in de geschiedenis.
2004 Ruud van Nistelrooij (Nederland - Letland 3-0, Van Nistelrooij maakte de 1-0)
Tijdens het duel Nederland - Letland (het laatste groepsduel van het EK2004) waren de ogen vooral gericht op het tweede scherm waar Duitsland en Tsjechie elkaar troffen. De Tsjechen moesten Duitsland verslaan om Nederland nog een kans te geven een ronde verder te komen. Dat Nederland de Letten zou verslaan was niet veel twijfel over. Dit bleek terecht en de eerste goal viel uit de voorlopig laatste strafschop op een Europees eindtoernooi voor Oranje. Edgar Davids werd neergelegd door de Let Vitalia Astafjevs. Ruud Van Nistelrooij schoot onberispelijk binnen en Nederland zou het duel met 3-0 winnen. Nederland kwalificeerde zich voor de volgende ronde en zou (nadat het in de kwartfinale met het penaltysyndroom afrekende door de Zweden na strafschoppen te verslaan) strandden tegen Portugal in de halve finale.
Strafschoppen hebben Nederland nogal eens over een dood punt heen geholpen maar ook nationale trauma’s opgeleverd. Benieuwd welke rol de strafschop het komende EK voor het Nederlands elftal gaat spelen.
PS Ook lekker als u eens een fijne quizvraag in uw vriendenkring wil droppen deze voetbalzomer: Wie is de enige speler oranjespeler die het lukte om tweemaal een strafschop te versieren voor Oranje tijdens een EK-eindronde? Edgar Davids dus.
 |
| Hierboven ziet u van links naar recht: Vitalia Astafjevs, Jurgen Kohler, Vasilis Konstantinou, Lothar Matthaus, Jiri Nemec, Alessandro Nesta en Mark Luliano. Ogenschijnlijk een willekeurig groepje voetballers uit verschillende decennia, maar niets is minder waar: Deze mannen hebben wel degelijk één ding gemeen. Ze veroorzaakten een strafschop tegen het Nederlands Elftal op een EK-Eindronde.
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten