Zelf mag ik graag ook een verhaaltje vertellen en niet alleen op papier en ook regelmatig moet ik verhalen over mijzelf aanhoren.
Speciaal voor dit blogje op tweede paasdag haal ik er één van stal die niet vaak meer voorbij komt. Het was overigens ook een verhaal wat zich zo ongeveer rondom de Pasen afspeelde.
Als puber zat ik op school. Daarmee was ik niet uniek natuurlijk. Ik had een rugtas, waarmee ik ook niet bepaald onderscheidend was.
Op een dag toen ik in de 4e klas van het VMBO zat moest ik 's ochtends naar school en was ik die rugzak aan het zoeken. Ik had hem nodig, want zo ongeveer al mijn schoolboeken zaten erin. Toen ik hem niet kon vinden ben ik maar naar school gefietst. In de hoop dat hij daar zou liggen.
Al snel kwam ik erachter dat hij niet in mijn kluis was en ook niet bij de kapstokken. Ook in het laatst gebruikte klaslokaal was hij niet te vinden. De leraar van wie het eerste uur les hadden gaf mij het advies niet de les te gaan volgen zonder schoolboek, maar mijn schooltas te gaan zoeken. Alleen slimme mensen worden leraar (dacht ik toen nog), dus ik volgde zijn advies op.
Het laatst was ik in het zogenoemde rookhok geweest, maar ook daar lag hij niet.
Over dat rookhok moet ik nog opmerken dat ik nooit echt gerookt heb, maar wel in het rookhok te vinden was. Want ja, daar gebeurde het. In het rookhok moest je zijn. Alle populaire meiden waren daar te vinden, net als alle stoere jongens.
En ik dus.
Meestal dus met schooltas, maar nu dus blijkbaar niet. Ik ging maar terug naar huis.
Thuis was destijds het schippersinternaat. Ook schipperskinderen moesten naar school en omdat de school niet achter schipperskinderen aanvoer, gingen de schipperskinderen dus maar naar school toe. En sliepen ze dus op het internaat.
Daar gebeurde het. Toen ik tegen beter weten in mijn kamer nog eens aan het uitkammen was bulderde vanuit de gang de, overigens prima geschikte, directeur: WAT HEEFT DIE KIERS NU WEER. IS HIJ HELEMAAL GEK GEWORDEN?
Iedereen zou ongetwijfeld in elkaar gekrompen zijn van de schrik, maar ik wist dat mijn schooltas terecht was. Maar dat klopte achteraf niet. Mijn schoolboeken waren teruggevonden. Bij het oud papier in een flat enkele honderden meters van de school. Een bewoner was zo netjes om ons even op de hoogte te stellen.
Het is mij nog altijd een raadsel waarom iemand een oude vieze tas met schoolboeken pikt. De boeken netjes bij het oud papier zet en de vieze tas blijkbaar meeneemt. Mocht iemand van mijn oude klas dit geheim al jaren met zich meedragen. Gooi het eruit. Ik ben 24 uur per dag bereikbaar.
Een vriend van mij regelde een nieuwe tas voor mij. Een knaloranje. De blits in het rookhok heb ik er nooit mee weten te maken, maar ik ben hem ook nooit meer vergeten. En ik kon weer met schoolboeken op school komen.
Drie maanden later behaalde ik mijn VMBO-diploma. Naast dat papiertje, een bos bloemen en wat warme woorden is dit één van de vele verhalen die ik uit deze mooie tijd heb meegenomen.
Een tas vol verhalen. Niet bij het oud papier te krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten