Tot aan de EK-finale was het leven voor hem nog zo ontzettend geweldig. Een paar jaar geleden werd hij benoemd tot grasmeester van het Stade de France. Een buitenkansje. Want dat was toch zeker hét stadion waar ook de EK-finale gespeeld ging worden? En daar mocht hij voor een perfecte grasmat gaan zorgen? Wauw zeg!Met een overvloed aan passie en liefde behandelde hij de grassprietjes als ware het zijn eigen kinderen. Hij praatte met ze, liefkoosde ze en hij vertroetelde ze zelfs waar nodig. De grasmat moest een plaatje zijn zo snel de twee beste ploegen van Europa op 10 juli 2016 de mat zouden betreden.
Hij sproeide de mat even netjes, trok de witte lijntjes nog even na en had een goed gesprek met een paar puberale sprietjes die recalcitrant de verkeerde kant op stonden
De avond voor de finale besloot hij de laatste hand te leggen aan zijn project. De hele avond was hij in zijn eentje bezig in het verder lege stadion. Hij sproeide de mat even netjes, trok de witte lijntjes nog even na en had een goed gesprek met een paar puberale sprietjes die recalcitrant de verkeerde kant op stonden.
Gewapend met nagelschaartje ging hij op zijn knieën nog even over de grasmat heen en waar zijn geoefende timmermansoog een uitstekend sprietje zag knipte hij deze met Zwitserse precisie weer op de juiste lengte. Daarna zag hij dat het goed was. De mat waarop het elftal van zijn Frankrijk, zijn Les Bleus, het EK moesten bekronen met een titel was af.
In gedachten zag hij Griezmann in de 90e minuut uithalen vanaf de rand van het zestien meter gebied en de bal over de strakke grasmat scheren. Doelpunt! En Griezmann bedankte niet de man van de assist, de bondscoach of het publiek. Nee, hij bedankte de terreinknecht. Die het met deze grasmat mogelijk had gemaakt dat hij de winnende treffer binnenschoot. Op een manier zoals het alleen op deze grasmat zou kunnen. Zou je daar een presidentiële onderscheiding voor kunnen krijgen?
Even tijd om te relaxen. Uit zijn tas haalt hij een krantje en gaat in de dug-out zitten. Even de voorbeschouwing lezen. Welke elf zullen er starten morgen? Hij probeert de kleine lettertjes te lezen, maar het wordt al wel wat donker. Potvoldrommels, dan moet ik naar boven om te lezen. Maar dan bedenkt hij een slim idee. Zal ik voor één keer de stadionverlichting aandoen? De bediening is tenslotte beneden en dat bespaart mij een flinke klim. Weer een goed plan! Hij slaat zichzelf op de borst.
Eenmaal thuis in bed heeft de man het gevoel dat hij iets vergeten is. Iets belangrijks, maar hij weet niet wat precies.
Een paar tellen later ziet hij de lampen van de stadionverlichting één voor één aanspringen. Ontspannen neemt hij weer plaats op een stoel en leest hij de interviews met de sterren van Frankrijk en Portugal. Er staat niks in over de grasmat, maar dat neemt hij voor lief. Dan is het tijd om naar huis te gaan. De mat is er klaar voor.
Eenmaal thuis in bed heeft de man het gevoel dat hij iets vergeten is. Iets belangrijks, maar hij weet niet wat precies. Hij kan er niet opkomen en besluit dan toch maar te gaan slapen. Met een druk op de knop drukt hij het schemerlampje naast zijn bed uit en valt lekker in slaap.
De volgende dag.....
Henry Schut: 'Tom, goedenavond. Is er nog iets vreemds te ontdekken deze avond bij de naderende EK-finale?
Tom Egbers: Blablablablabla, en wat er ook is trouwens. Ik weet niet of je dat door de camera heen kunt zien, maar het stikt hier van de motten. Het zijn er werkelijk miljarden, of miljoenen denk ik Ik heb even navraag gedaan waar ze vandaan komen en niemand heeft enig idee.
Nou ja. Niemand? In een huisje in Frankrijk had iemand een glaasje rode wijn klaargezet met een lekker kaasje. Inmiddels heeft hij twee flessen achter de kiezen én zijn tanden in de salontafel gezet in plaats van in een blokje kaas. Naast hem kijkt zijn vrouw plotseling op vanuit een tijdschrift waar ze verveeld in zat te bladeren: 'Nou, dat is grappig! Allemaal motten bij dat voetbal. Hoe zouden die naar nu komen?' Ze kijkt verbaasd naar haar man die zijn tanden nog iets dieper in de salontafel zet en zich plotseling heel goed herinnerd wat hij die avond ervoor vergeten is.
Naast hem kijkt zijn vrouw plotseling op vanuit een tijdschrift waar ze verveeld in zat te bladeren: 'Nou, dat is grappig! Allemaal motten bij dat voetbal. Hoe zouden die naar nu komen?'
Na de wedstrijd weet hij zeker dat het niet over de bal van Griezmann over de strakke mat zal gaan. Maar het zal eerder gaan over de mot die zich koelde aan het zweet van Ronaldo. De held zal niet de grasmeester van het Stade de France zijn, maar mannen gewapend met stofzuigers die een catastrofe wilden voorkomen. De grasmeester zou zich nooit meer kunnen vertonen waar dan ook in Frankrijk.
'Zeg het maar, meneer', zegt de dame achter de balie van de luchtvaartmaatschappij.
'Huh, wat?' zegt de grasmeester verdwaasd terug.
'Nou, waar mot u heen, meneer?'
De grasmeester valt bij het horen van die zin flauw. Het wordt hem duidelijk allemaal teveel. Spoedig komt de Franse Eerste Hulp aansnellen. 'Wat is er gebeurd?', vraagt de broeder aan de dame achter de balie. De vrouw geeft aan dat ze geen idee heeft. 'Het lampje ging opeens uit.'
De ambulancebroeder lacht cynisch. 'Ach, dan komen er in elk geval geen motten op af...'
Veld in Stade de France bezaaid met motten. pic.twitter.com/KUnx2eKEcD— Tom Egbers (@primadeluxe) July 10, 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten