Oranjedicht: Wat had ik mij verkeken

Ongekend
Wat zijn we verwend.

Plotseling kwam daar de oranje zon tussen de pakken wolken door.
Het Wilhelmus klonk uit volle borst en in koor.

Van Persie’s zweefbal gaf het startsein voor wat bleek een goudmijn.

Robben soleerde ons door de groepsronde heen,

gesteund door onze verdediging van vlees, bloed en steen.

De trucs van Louis van Gaal en zijn staf,
gedurfdheid was troef, in niks waren zij laf.

Met de veerkracht van een elastiek en een ongekende dynamiek in enkele weken tijd van het diepste dal tot de op twee na allerhoogste piek.

Oranje in de kroeg, in de huiskamers en waar je ook kwam,
De positivo’s haalden lachend hun gram.

Criticasters op het spel werden de mond gesnoerd,
Zeurkousen werden door wissels als Huntelaar en Tim Krul ongenadig gevloerd.

Ron Beton en zijn kompanen hielden lang stand,
Maar plotseling zaten we toch huilend langs de kant.

Maar niet voor lang, want er volgde nog een lofzang,
Het gastland kreeg na de Duitse klap op de ene, nu de Hollandse op tik op de andere wang.

Vandaag terug op Nederlandse bodem met de bronzen medaille om de nek,
Onze Louis bleek toch niet helemaal gek.

Oranje bedankt voor deze geweldige vier weken,
Nogmaals excuus, wat heb ik mij verkeken….