Meneer, Mevrouw, een goedendag!

Al een tijdje vindt u op dit blog maar weinig nieuws te beleven. En dat is voor de trouwe lezers natuurlijk een behoorlijke aderlating. Hoeveel trouwe lezers ik kan opnoemen? Toch zeker twee stuks, waaronder ik mijzelf ook nog meereken. Wat ik schrijf is feitelijk ook niet direct voor iedereen interessant. Maar soms komt er opeens iets voorbij waarvan ik denk: Hé, daar wil ik wat over schrijven. Zo ook gisteren, toen ik mijn nieuw gevonden (waarschijnlijk ook tijdelijke) sport uitoefende.

Stel je loopt in een verlaten straat. Bijvoorbeeld een gesloten winkelstraat. Het is gewoon licht en er is dus geen dreigende sfeer of iets wat er sterk op lijkt. In de winkelstraat kom je iemand tegen. Iemand die je niet kent en die je verder nog nooit gezien hebt. Je komt elkaar tegen op een meter afstand van elkaar. Wat doe je?

Wat vaak voorkomt, althans wat mij vaak opvalt, is dat beide personen strak voor zich uit blijven kijken en elkaar passeren zonder elkaar een blik waardig te gunnen. Geen hallo, goedendag of zelfs geen sympathiek knikje.

Nu had ik gisteren het slechte idee om eens de proef op de som te wagen. Ik was toch al van plan om de in de inleiding reeds genoemde hobby te gaan beoefenen. Fietsen. En zo stapte ik op mijn mountainbike en ik dacht: Ik ga eens even niemand groeten. En wat opviel: Je krijgt dan ook geen enkele begroeting terug. Toen ik bij een volgend echtpaar toch maar vriendelijk knikte werd ik aangekeken op een manier van: Knikte hij nu naar ons? En als je dan uiteindelijk toch echt iemand wel begroet dan krijg je dan toch eindelijk reactie. En wel als volgt: ‘Eh… Hallo…’

Natuurlijk. in een volle Diezerstraat, Korenmarkt of, voor de iets beter bedeelden, P.C. Hoofdstraat is het heus niet nodig om iedereen maar  continu gedag te zeggen. Het is natuurlijk niet bedoeling dat het groeten een obsessie wordt en dat iemand zwaar overspannen raakt van de hele dag ‘Hallo’ tegen iemand zeggen.

Ik vind het gewoon best wel vreemd dat als je elkaar tegenkomt en je bent beide een mens, dat je niet even de moeite kan nemen om een simpele klank uit je mond te laten komen. Misschien verbetert het de wereld een heel klein beetje. De wereld die getuige het dagelijkse journaal best een beetje verbetering kan gebruiken.

Ach ja, het is wat ik al schreef. Als ik op dit blog iets schrijf is het maar zelden interessant, maar hopelijk leuk om te lezen. Meneer, mevrouw, een vriendelijke groet!