It's raining beer!

Noem het een kennismaking met de grote stad. Of iets wat duidelijk maakt dat het in elk geval anders gaat dan in het nederige Zwolle. We zitten nog geen drie minuten op het terras of er dendert een blikje van grote hoogte op de straatstenen. Net naast één van de vrouwelijke schoonheden die de stad in overvloed te bieden heeft. Gelooft u mij, niemand van ons zou voor de gevolgen in durven staan als het blikje net op het mooie hoofdje van de nauwelijks geschrokken dame terecht was gekomen. De serveerder van het terras was al evenmin onder de indruk. ‘It’s raining beer, guys!’ We knikken bevestigend. Welkom in Barcelona!

We kwamen niet alleen voor het bier. Maar
hij werd natuurlijk veelal gedronken!

Met twaalf mannen op stap suggereert misschien niet altijd gelijk een hongerig gevoel naar cultuur. Toch waren er wel degelijk plannen om niet alleen Spaans bier te proeven of ons slaapritme aan te passen op het Catalaanse nachtleven. Gaudi mocht met recht trots zijn. We hebben zijn kunstwerken niet links laten liggen. Wel begonnen we bij een van de artistieke gebouwen die niet door de in Reus geboren architect ontworpen is. Camp Nou was de eerste halte van onze culturele trip. Voor de niet-voetballiefhebbers die de moeite hebben genomen dit verhaal te lezen: Geen zorgen, de echte liefhebbers kunnen hier klikken voor een al eerder geschreven verslag van dit immense stadion. Hij lag er in elk geval nog net zo mooi bij als twee jaar geleden.  Koeman en Cruijff zijn nog even prominent aanwezig in het museum en je mag nog steeds met de
                                                             Champions League op de foto.

Op het terras kraken onze hersens nog maar eens over de meest gestelde vraag van het weekend: Sangria of bier?

Nadat we als echte Hollanders de rest van de regenachtige middag in de Biergarten hebben vertoefd voelde het toch als een plicht ’s avonds het nachtleven op te zoeken. In de vroege avond is het prima toeven op de Ramblas. Links en rechts wordt er balletje-balletje gespeeld, men biedt ons uit meerdere hoeken prachtige lichtgevende zonnebrillen aan en een biertje is te krijgen voor het schappelijke prijsje van € 7,00. Ook een rozenverkoper denkt bij ons grote kans te maken om te cashen. Na eerst vriendelijk te verzoeken zijn heil elders te zoeken, lijkt niemand minder dan onze persoonlijke beveiliging Bart Z. als eerste zijn portemonnee te trekken. Lijkt, want als snel wordt de arme rozenverkoper bij de kraag gegrepen en een paar meter verder neergezet. Geen rozengeur en maneschijn voor hem. Later op de avond bevinden we ons plotseling als een stel rijke Russen aan een exclusieve tafel in een nachtclub. Links en rechts duikt niet alleen het vrouwelijk schoon op, maar ook de daarbij behorende onderdelen vliegen ons bij tijd en wijlen om de oren. De bacardi-cola neemt ons verder mee de nacht in tot we omvallen en verlangen naar een goede nachtrust. Terug naar het appartement bevinden we ons weer op de Ramblas. De zonnebrilverkopers zijn ingeruild voor mensen met een ander soort handel.

‘You want some coke or marihuana’, klinkt het met regelmaat in ons oor.

“Sir, we’re from Amsterdam, don’t try this”, knipogen we terug.

Ook de dames van plezier zijn in alle maten en kleuren aanwezig. Gelukkig waren de instructies van thuis duidelijk, helder en zonder enige vorm van tegenspraak geaccepteerd.

De volgende dag werd het tijd om echt te snuiven. Cultuur welteverstaan. De Sagrada Familia blijkt nog steeds niet af, maar is toch nu al een imponerend gebouw. Om iets van Gaudi te zien wat al wel af is lopen we kilometers ver naar het Park Guel. We genieten van de prachtige skyline van Barcelona, drinken bier en Sangria op het terras en er worden zelfs liefdesverklaringen in het zand geschreven. Oh ja, en we maken ook nog foto’s van de beelden van Gaudi.  ’s Avonds beproeven we ons geluk in het casino. Mazzelaars hou je altijd. Geluksnummers van de avond worden 23 en 7. Maar gemiddeld bleven er meer Zwolse euro’s achter in het gokpaleis als dat er meegenomen konden worden.

De rozenverkoper. Voordat hij irritant werd

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. De volgende dag willen we ook wel een keer water zien. Strand! Maar eerst nog even een stukje cultuur. De Montjuïc is deze keer het doel. Eerlijk is eerlijk, met vrouwlief was het net een tik romantischer, maar na een lange beklimming is de beloning aanzienlijk. Wederom de skyline van Barcelona. We vervolgen onze tocht naar het olympisch dorp. Ook van de plek waar Nederland 21 jaar geleden twintig medailles won schieten we de nodige plaatjes. Fotorolletjes raken niet meer vol tegenwoordig. Barcelona zal het weten. Gaan we dan nu naar het strand? Nee, nog iets verder naar boven. Wederom een voettocht die het waard is. We stuiten op een verdedigingswerk die prachtig uitzicht geeft op… Jawel! De skyline van Barcelona. Ook de haven komt goed in beeld vanaf deze hoge positie. Duidelijk was dat de haven niet meer ver kon zijn, want als schippersjongens herken je duidelijk de geur van verse sojaschroot. Op het terras kraken onze hersens nog maar eens over de meest gestelde vraag van het weekend: Sangria of bier?'

Ook de dames van plezier zijn in alle maten en kleuren aanwezig. Gelukkig waren de instructies van thuis duidelijk, helder en zonder enige vorm van tegenspraak geaccepteerd.

Eindelijk en op veler verzoek: Strand!

Gaan we dan nu naar het strand? Jazeker, een klein uur later ligt een deel van de groep te zwemmen in de Middellandse Zee. Het andere deel slaapt in de zon, probeert een hoogbejaarde masseuse af te schudden of probeert op een afstand van exact 1.583 kilometer een huis aan te kopen. Zo brengen we de rest van de middag door op het zonnige stadstrand van Barcelona.

Na het afsluitend proosten in de Irish Pub staat er de volgende dag weer een vliegtuig te wachten met bestemming Amsterdam. Voor de eindcontrole van het appartement maken we ons nog even zorgen over het gesloopte slot van de badkamer. De schuldige moet zich nog steeds melden. De debuterende controlerende dame kijkt er gelukkig overheen. ‘Jullie mogen vaker terugkomen’, oppert ze.

Berlijn? London? Twee weken Rio de Janeiro? Nee, we zijn er nog niet uit. Wel of geen aanhang? Ook daar is nog geen beslissing over gevallen. Wel was er overeenstemming over het feit dat het weekendje Barcelona voor herhaling vatbaar is. Zeker toen we terug waren in het koude, druilerige Nederland en weer verlangden naar een plaats waar het bier regende.....

Hij kon niet uitblijven in dit stuk. De skyline van Barcelona!