Pling! Naast de sociale media is ook de mobiele telefoon tegenwoordig een niet weg te denken item in het dagelijks leven. Deze pling herkende ik. Want deze pling geeft aan dat ik een berichtje heb ontvangen via What’s App. De gratis berichtenservice waar ik tegenwoordig na het aanschaffen van een smartphone ook gebruik van kan maken. ‘Ga je nog mee, Kiers?’, lees ik van het schermpje af en gelijk daarna volgt een telefoontje. Een op maat gesneden pak ligt klaar voor mij. Wat voor een pak is op dat moment nog niet bekend.

En dus staat Hendrie ‘Winnitoe’ Kiers een paar uur later
met een biertje in zijn hand te poseren voor een smartphone die mijn
carnavalsinbreng van 2013 zal vereeuwigen op de gevoelige plaat. Nadat ik jaren
geleden voor het laatst als Samoerai carnaval had gevierd en ook als oliesjeik
een nacht door het leven ben gegaan, zou ik mij nu als wigwambewoner te kijk
laten zetten. Het was blijkbaar niet moeilijk om mij over te halen
om weer eens mee te hossen met de sfeervolle en gezellige mensenmassa in de
Zwolse binnenstad. De keuze was ook niet bepaald reuze. Thuis zal de
avondinvulling bestaan uit het kijken naar de tranentrekkende Robert ten Brink
in All You Need Is Love. Het alternatief, als indiaan tranen lachen terwijl je de
polonaise loopt tussen Grote Smurf en de Paashaas, was dus best een aantrekkelijke. Ik koos dus voor de laatste optie.

Leen ‘Captain Hook’ Mannak en Amber ‘Pink Lady’ van Ark
maakten het vijftal die avond compleet en hossend gingen we van kroeg naar tent
en van tent naar kroeg en van kroeg naar kroeg tot in de tent en weer terug tot
we echt konden concluderen dat de carnaval ook dit jaar waarschijnlijk weer
evenveel hersencellen heeft gekost als eurocenten en dat het lichaam niet al te
gelukkig is met dit soort dagen. Toen tikte een uitsmijter mij plotseling op de
schouder. Vanuit het niets sommeerde hij mij dat ik mee naar buiten moest gaan.
Ik volgde trouw, want het dragen van een indianenpak betekent nog niet dat je
automatisch ook scalperen tot in het diepste detail beheerst en mijn zelfkennis
reikt ver genoeg om in te schatten dat deze kleerkast net een maatje te groot
voor mijn capaciteiten als vechtersbaas zou zijn. ‘Ik weet niet wat je gedaan
hebt’, begon meneer de uitsmijter uiterst vriendelijk. ‘Maar je aanwezigheid
wordt niet langer meer op prijs gesteld.’ Begrijpen doe ik het nog steeds niet,
misschien was het een grapjurk die als uitsmijter verkleed aan carnavallen was,
maar verder kan ik mij geen ondeugdelijk feit herinneren van die avond die
buiten het carnavalsboekje zou gaan. Hoe dan ook, het voordeel was dat deze
Hiawatha lekker naar huis kon.
Boem! Het ergste moment van een avondje stappen is altijd
de ochtend erop. Mijn oogluiken schuiven zich langzaam open en gelijk klappen
ze weer dicht. Mijn hoofd bonst aan alle kanten en mijn strot schreeuwt om
water. De lol van het hele avondje stappen ontgaat mij op dat moment volledig.
Naast mij giechelt Gerdie. ‘Volgende week ga je maar weer lekker All You Need
Is Love kijken op zaterdagavond’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten