De laatste uren van 2011. Een kleine terugblik

De Top 2000 is bezig aan de laatste 100, buiten steken de buurjongens vuurwerk af en de kerstboom verliest langzaam de naalden. Je hebt geen kalender nodig om te ontdekken dat we bezig zijn met de laatste uren van het jaar 2011.

Traditiegetrouw valt zo'n beetje elke tv-zender je wel lastig met een jaaroverzicht. Sport in beeld 2011, NOS journaaloverzicht en nog het meest verbazingwekkend: NOS over de doden 2011. Lekker deprimerend. Alsof de dagen nog niet donker genoeg zijn, verwacht men dat de kijker zin heeft in een herbeleving van de triestigheden rondom Rijk de Gooyer, Willem Duys, John Kraaijkamp, Amy Winehouse en vele anderen. Meer als 1,2 miljoen kijkers. Ik had de tv uit, maar de andere programma's moeten erg slecht zijn geweest.

Als er van 2011 een speciale wijn zou zijn gemaakt zijn er absoluut voldoende ingrediënten om deze een bittere nasmaak te geven. De Arabische Lente, de tsunami in Japan, het bloedbad in Noorwegen en Alphen a/d Rijn, honger in de hoorn van Afrika, de Eurocrisis en de brand bij Chemie Pack zijn ingrijpende gebeurtenissen die zo aan het eind van het jaar zeker nog wel op het netvlies van velen zullen staan. Ook het gesteggel rondom Mauro, het instorten van de Grolsch Veste, de wel of niet bestaande snelwegschutter en de Amsterdamse zedenzaak zijn weinig fruitige toevoegingen aan een goede rode wijn. 

Het leuke aan terugkijken is eigenlijk dat je weer even terug wandelt door de tijd. Bij een wandeling loop je naar mijn idee ook de stukken die wat minder leuk zijn wat sneller voorbij, zolang het natuurlijk kan. Uiteraard liggen voor bepaalde mensen negatieve gebeurtenissen zo nadrukkelijk op de wandelroute dat je er niet omheen kan.

De toeristenbuit in Berlijn en
Barcelona. La Sagrada Familia en de
Brandenburger Tor

Voor mezelf is een oneven jaar, zo ook 2011, op één gebied toch altijd een beetje een overgangsjaar. Dat klinkt vreemd natuurlijk, maar een oneven jaar bevat nooit een WK voetbal of EK voetbal en ook geen Olympische Spelen. Het is dan ook gewoon een overgangsjaar enkel op sportief gebied. Verder wijkt ook een oneven jaar niet echt af van een even jaar.

De bezoeken aan Berlijn en Barcelona. Dat was wel erg leuk dit jaar. Je vraagt je dan wel eens af of je niet eens gewoon je spullen moet pakken en de wereld moet gaan verkennen. Een jaar in Berlijn wonen of waar dan ook. Misschien zelfs buiten Europa. De zekerheid van een goede baan gaat voorlopig voor. Misschien krijgen we er ooit spijt van. Voorlopig houden we het bij korte bezoeken. Berlijn en Barcelona zijn zeker een hoogtepunt geweest.

Hafen Getmold

Doe ik dan helemaal geen internationale ervaring op? Jazeker wel. Het spreekt misschien niet helemaal tot de verbeelding, maar vijf weken in Getmold gelden toch ook als een hoogtepunt. Ondanks de omgeving waar vrijwel niks te beleven is. Het was er leerzaam, gezellig en zeker ook uitdagend. Desondanks is het geen Barcelona, geen Berlijn en eigenlijk zelfs geen Zwolle.

Nog een magische datum: 15 mei. De derde ster. De eerste landstitel sinds zeven magere jaren. Laat maar komen die zeven vette jaren nu. Het mag dan nog zo'n puinzooi zijn in Amsterdam, het is wel de kampioen van Nederland. En wij waren in Amsterdam toen het feest gevierd werd. Puh! (Voor de lezers die voor Feyenoord, PSV, Belgische Keizer II of Terneuzense Boys zijn)

Twee keer Denemarken was leuk, Foe-Yong-Hattem een succes, het 30-jarig huwelijk van mijn ouders een groot feest, mijn nieuwe auto rijdt als een zonnetje (getuige de veel te regelmatige post uit Leeuwarden), Gerdie haar diploma en we kunnen nog wel even doorgaan. Er valt genoeg positiefs te melden. Kort gezegd, crisis of niet, het was helemaal geen verkeerd jaar. 

Persoonlijk dan. Want tegen de mensen verantwoordelijk zijn voor de bittere nasmaak van de jaarlijkse rode wijn wil ik het toch even zeggen: 'Doe eens normaal, man' (Copyright Geert Wilders 2011)