Het is in het voorjaar van 2003 als ik aan de vooravond sta van mijn schoolexamens. Slechts één ding weet ik op dat moment zeker: Na die periode van blokken ga ik naar Appelhof in Terschelling. Drie keer raden waarvoor.
Het liep echter compleet anders. Ergens tref ik een mooie advertentie aan (maar lang nog niet zo mooi als die hieronder) waar men een oproep doet om het team Kampwachten in juni te versterken.
Geen idee waarom mijn ambitie om Terschelling onveilig te maken het nooit gehaald heeft, maar ik koos om twaalf dagen in het Hattemse bos te vertoeven. Waarom? Om een bijdrage te leveren aan het schoolkamp, wat al sinds jaar en dag te boek staat als Nationaal Kamp Hattem, waar ik als kind zoveel plezier aan mocht beleven. Geheel vrijwillig, maar dat deerde niet. Het had een onweerstaanbare aantrekkingskracht op mij.
En dan ga ik je nu wat verklappen. Als Kampwacht is het nog veel leuker als kind. Een dag of twaalf optrekken met leeftijdsgenoten en meedraaien in een organisatie die zelf klimmuren en boogschietbanen bouwt. Waar je misschien ook eens toilet schoon moet maken, maar waar je op dezelfde dag een heldenrol vertolkt in het dagelijkse toneelspel. Waar muziek gemaakt wordt en waar er 's avonds bij het Kampvuur gezellig wat gedronken wordt. Waar er zelfs bij hagel, sneeuw, onweer wind én regen toch nog een goede sfeer heerst. En waar je kinderen een onvergetelijk schoolkamp bezorgd.
Uren zou ik kunnen verhalen over de avonturen die ik sinds 2003 (en sindsdien was ik elk jaar aanwezig) heb meegemaakt. Maar ik stel wat anders voor: Kom gewoon ook. Maak je eigen Kampwachtavonturen mee.
Meld je aan. Dat kan hier. Dit ga je leuk vinden. Zeker weten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten